Pare Pare

Hala herinner ik me het als gisteren
Elk moment van je herinneringen
Ik ben een beetje opvliegend, daarom
Is er altijd een treurig deel van mij

Het steekt nog steeds van binnen
Elke wond die ik heb
Mijn zee is onrustig, daarom
Zijn mijn kusten altijd eenzaam

Soms brand ik, soms doof ik
Soms huil ik, soms lach ik
Stuk voor stuk
Zijn mijn vreugden altijd bitter

Als bergen, als zeeën, zo zijn mijn pijnen
Ik ben getuige van de liedjes
Wanneer ik met hoop naar het leven knipoog
En bloemen laat bloeien
Staat de herfst voor mijn deur

Ik leerde het veel te vroeg kennen
Ik proefde veel te vroeg de grillen van het lot
Ik groeide te vroeg op
Nu zijn mijn kindertijd dagen verloren