Manuel Raquel

Toen ik aankwam was ik een kwetsbaar kind
ik wilde niet vies worden
spelend op het braakliggende terrein
was een eerlijke jongen,
een vriend, een bondgenoot
Hij had arrogant geleefd
die onschuldige fout
in een mannenlichaam
met een vrouw in zijn hoofd
hij een rustige man
zij een dappere dame
oh! Manuel Raquel

Manuel Raquel
hield het niet eens vol tot de eerste winter
vliegend op een hak
ontsnapte aan de invallen

De laatste keer dat ik hem zag
gingen we ons bezatten
onder de make-up kon hij niet verbergen
een zekere oude schaamte
uiteindelijk een beetje rust

Hij wilde vliegen en sprong
ik kon niet op tijd zijn
de tranen zonder pijn
heeft de wind me ontnomen
hij ging weg zonder afscheid
zonder een schreeuw, zonder een klacht
ik denk dat hij blij was

Manuel Raquel
hield het niet eens vol tot de eerste winter
hij werd duizend keer opgepakt
de arme ging gebroken weg
het is heel moeilijk om te wandelen
incognito in de hel

Oh Manuel, oh Raquel
is vertrokken
het is maar weer een slachtoffer
Oh Manuel, oh Raquel
is vertrokken
nu kan hij eindelijk rusten
Manuel, oh Raquel
is vertrokken
het is maar weer een slachtoffer

En hij ging weg zonder te wijzen
en hij ging weg zonder te doen alsof
en hij ging weg zonder te storen
oh Manuel Raquel
en hij ging weg zonder te beschuldigen
en hij ging weg zonder te richten
en hij ging weg zonder te schieten
en hij ging weg zonder iets

En zelfs het hout uit het bos
heeft zijn scheiding
van de dikke maken ze heiligen
van de dunne kolen

En als je naar de hemel gaat
bewaar dan een stukje van de lucht voor me
want ik breng je de aarde
opgerold in mijn zakdoek