La Sedia Vuota

Dames en heren, kom snel
Ik heb een verhaal te vertellen
Ik huil om verontwaardigde dromen
Wees niet bang voor mij
De hemelen maken de geschiedenis niet
Het is over een echte dag waar ik over wil praten
Kijk naar beneden op de straten
Hier vind je de redenen

Verdwenen op blote paden
Wandelt dagen en avonden
Tussen geklaag in de leegte
In de pijn en de armoede
De verontwaardiging is een idee dat opvlamt
Tussen puin van valse barrières
Ernesto heeft een zelfverzekerde blik
En groeit met de waarheid

Hier in de steden schreeuwt de mensen
Ze hebben de zon van de waarheid van ons gestolen met haat
Maar vertel het aan wie het nog niet weet
Hier is het verdriet van een man die stierf voor de vrijheid

En jullie daarboven die prediken
Verwaterd door vluchtige mythen
Die liefde en leven verkopen
Voor de resten van idioterie
De droom huilt om zijn kinderen
En verzamelt geen verraden idealen
Wandel tussen de mensen langs het pad van de utopie

Maar waar is de zon, dragers van democratie?
Ze hebben je gezien het in de modder te gooien daar met onze utopie
Wij schreeuwen naar jullie, verraders van de waarheid
Boven een vlucht in de modder staat onze stad weer op