Piel de Cordero

Altijd liep hij op het goede pad
En liet zich nooit meeslepen,
Werkte vijftien uur,
Een trouwe vriend voor iedereen.

Hij verklaarde het onverklaarbare,
Met de achternaam eerlijkheid,
Met een roeping als ecologist,
Vredelievende vakbondslid,
Ere-lid van het woord
Solidariteit, geven en geven.

Maar op een dag kwam hij moe thuis,
Met vies haar en een slechte kleur,
Met het geld in zijn zak
En twijfels die hij nooit begreep.
Kocht een geweer met garantie
In een reclame op televisie.
Ging naar de bank, zoals elke vrijdag,
Goedemorgen, meneer.
Hoeveel geld gaat u storten?
Zorg goed voor uzelf, ik zie dat het niet goed gaat.

Een vreemde glans in zijn glimlach
Liet de mensen beven die dachten hem te kennen.

Hij gooide de huid van het schaap af en zei,
Ik ben gekomen om te annuleren
Mijn rekening met deze wereld.
Dank voor het leren haten.
Haalde het geweer tevoorschijn met het label,
Nog steeds niet verwijderd,
Terwijl hij vriendelijk glimlachte naar de anderen.

En voordat hij kon,
Zelfs maar ademhalen,
Kregen ze vijf kogels
Van de beveiligingsagenten.
En niemand heeft ooit geweten,
Wat hem deed veranderen.
En ze doopten een nieuwe diersoort
Met zijn naam;
Een hybride tussen schaap,
Stront, wolf en maatschappij.

Hij gooide de huid van het schaap af en zei,
Ik ben gekomen om te annuleren
Mijn rekening met deze wereld.
Dank voor het leren haten.
Haalde het geweer tevoorschijn met het label,
Nog steeds niet verwijderd,
Terwijl hij vriendelijk glimlachte naar de anderen.