Preguntas Por Responder (part. Miranda)

In mijn buurt red je het niet met geloof
We hebben niet geleerd te bidden, hier leren we te doen
Ik geloof niet in jouw woorden, noch in wat ik niet kan zien
En er zijn veel dingen die ik zie en die wil ik niet geloven
Wie weet er te winnen? Wie weet er te verliezen?
Wie weet er te houden van? Wie weet dat het later pijn doet?
Wie weet er te geven? Maar wie kan jou teruggeven?
Voor een duivel is het slecht doen wat hij goed kan, toch?

Voor elke stap zijn er twee struikelingen
Waarom zou ik opstaan als ik met mijn ogen op de grond loop?
Voor elke leugen zijn er twee stiltes
De mijne vanaf het begin en de jouwe aan het eind van het verhaal
Allemaal verhalen, verhalen, verhalen en leugens
Ik heb ze allemaal gehoord, je kunt het je niet voorstellen
Ik heb ze allemaal gezien door deze pupillen
Die huilen, maar als je voorbijloopt kijken ze niet meer
Gek, het geheugen is selectief, de mensen destructief
Als je haat, is het omdat je wilde en niet wilde

En nu herinner je me wat je zei
Hoe was het? Oh ja, hoe mooi is het leven?
Maar hier verwelkt het mooie
Ik zou willen weten tot welke leeftijd je een kind bent
Is het een nummer of een ontvangen deal?
Als het een gevoel in ons binnenste is, is het oneindig?
En als ik schreeuw en ze horen me niet?
En hun pillen helpen me niet, de muren vreten me op
En hun lantaarns verlichten de eenzaamheid die me elke nacht volgt

Omdat alles kapot gaat, waarom?
Sommigen praten over wat ze niet zien
Anderen praten met het zweet op hun voorhoofd
Maak je geen zorgen, alles is goed, zoals altijd
Een tijd geleden vroeg ik je, voel ik het, voel jij het?
En als ze liegt en ik geloof haar?
En als mijn hand meer schade aanricht dan de muur als ik sla?
En ik sla, verdomme, ja ik sla
Woede omzetten in klappen, dromen in woede

En zo wordt iemand geboren en rent, en zo rent iemand en groeit
En zo vullen de tuinen zich met bloemen
Geniet van de reis, het maakt niet uit waar je aankomt
Is de reis niet de afstand die je aflegt?
Of is jouw bestemming niet jij in een kist?
Is dit leven van stervelingen het waard?
Ik schreeuw naar de hemel en mijn wensen worden niet vervuld
De goden zijn mensen, de mensen zijn dieren
Hebben we niet geleerd te kruipen voordat we renden?
Zoeken we niet het einde om opnieuw te beginnen?
Doen we het niet in één keer als de telling op 3 staat?
Gaan we niet vooruit tussen het zwaard en de muur?
Wie lost mijn twijfels op?
Als ik gelukkig ben, waarom stel ik deze vragen?
Zal ik ze ooit beantwoorden?
Verdomme, ik heb zoveel vragen om te beantwoorden

Voor mij betekenen woorden niets
Hoe kan iemand die zei dat hij van je hield je liegen?
Hoe kan het dat mijn blik is veranderd?
En hoe kan deze angst me elke ochtend verstikken?

En zeg me dat het leven mooi is, omdat de sterren stralen
Omdat ik deze fles heb, en mijn stembanden schreeuwen
En als ik me ophang aan het touw, en als ik daarna de stoel omgooi
Wie maakt het uit als ik sterf?
Weinig meer dan mijn familie

Ik heb altijd een indruk willen achterlaten en ik wist altijd dat ik dat zou doen
Maar wat heeft dat voor zin als mijn leven ten einde loopt?
En ik huil alleen 's nachts, maar ben stil overdag
Ik kan niet laten dat de realiteit mijn vreugde vernietigt

In mijn borst een defect, zwart bloed in leidingen
Ik heb me soms als een gek gedragen om dingen die zelfs een blinde zou zien
Vertel me geen verhalen meer, ik ben klaar met onzin
Ik weet dat er echte mensen zijn en niet degenen die zich voordoen als rijk

Praat met me over het bestaan, over de maan
En je overtuigingen, het kan me niets schelen hoe je eruitziet
Als je je in onwetendheid kleedt, geef ik de voorkeur aan pijn voelen
Dan dat ze me verdoven
Buiten zie je de rust, maar binnenin is er geweld

Mooiere dingen dan Venetië, dit hoofd zonder stoffen
Stelt meer vragen dan de filosofen van Griekenland
Ik moet me kalmeren, maar de machteloosheid wint
Als ik zie dat onrecht zich vaak herhaalt

Iedereen denkt aan het geld
En die dingen kijkt niemand naar of maakt zich zorgen
Om ons de waarheid te tonen, elke verloren persoon die verdrinkt
En zelfmoord pleegt voor deze wereld
Die draait, is weer een dood meer

Maar wat maakt het uit, denk je, zie je het niet?
Je privacy heb je verloren met internet
Waar ga je naartoe, met wie ben je, wat ga je kopen?
Geloof je me nog niet?
We zijn gewoon vissen in hetzelfde net

En wat heeft alles voor zin? Echt, ik weet het niet
Alsjeblieft, laat het me weten of ik ga vallen
Ik zou het niet kunnen verdragen om je nooit meer te zien
Ik denk vaak aan mijn moeder als ze opstaat

Maar dat is wat het leven is, verdomme, wat een cadeau
En wat een leugen tegelijk dat van geboren worden
Is alles zo mooi, nietwaar?
Zoals het moet zijn, maar er komt een dag
Dat je de volgende zonsondergang niet zult zien