Carta a Mi Ansiedad
Subze
Brief aan Mijn Angst
Ik schrijf tegen jou, angst
Te zeggen, jij kunt niet met me omgaan
Ik ben nooit meer dezelfde geweest sinds we samen zijn
Ik leerde je kennen eind 2007, dat zwarte jaar
Toen je je in mijn hoofd vestigde
Hond, je hebt me op duizend manieren verneukt
Een knoop in mijn keel, druk op mijn aorta
Slapeloosheid, koude zweet, spierkrampen
Tintelingen in mijn handen, hypochondrie, laffe depressie
Je hebt kostbare momenten uit mijn leven gestolen
Jou volgen in plaats van mijn huidige leven
Je leerde me dat er altijd een uitweg is
Je deed me verlangen om te gaan, maar ook sterker terug te komen
Je hebt me laten schreeuwen naar mijn ouders, egoïstisch handelen
Mijn vriendin laten betalen voor mijn woede en mezelf haten
Ik ben op reis geweest, prachtige plekken bezocht
Alleen maar denkend aan terugkomen omdat ik me vreselijk voel
Het is zo moeilijk om je te schrijven, het probleem zit in mij
Ik weet dat je niet bestaat, ik weet dat je daar niet bent
Het is alleen mijn hoofd dat mijn angsten herhaalt
Het zou makkelijk zijn om jou te beëindigen, maar ik voel dat ik het niet kan
Dankzij de muziek vergeet ik dat je bestaat
Ik heb je aan mijn fans voorgesteld via treurige nummers
Als ik me goed voel, herinner ik je als een grap
Ik heb je duizend keer verslagen, maar je kwam altijd terug
Ik zal je verslaan zoveel als nodig is
Ik ben sterker dan jij, de muziek geeft me vleugels
Mijn familie, mijn vrienden, mijn partner en mijn fans
We zijn met velen tegen jou, je zult nooit kunnen winnen
Aan de mensen die in dezelfde situatie zitten, zeg ik
Geef niet op, de zon komt altijd weer op
Ik schrijf dit nummer, het is mijn vierde nacht zonder slaap
Met meer kracht dan ooit om je onder ogen te komen
Het leven is niet gemaakt om zonder reden te lijden
Want dan slaat het toe en doet echt pijn
Ik geloof niet dat ik deze verdomde straf verdien
Ik wil niet met jou leven
Rot op, Angst
Laat me vliegen, eindelijk weer eens glimlachen
Ik wil je vergeten, ik wil je vergeten
Je was bij me in Granada, in Salamanca
Op een cruise, hond, die mijn hele reis verneukte
Geef me de tijd terug die je me schuldig bent en de ervaringen
Door jou ben ik weggelopen
Ik verhuisde uit Valencia
Door jou heb ik de joints, de drugs achtergelaten en dat waardeer ik
Hoe meer pijn je me doet, hoe sterker ik word
Je liet me zien wie mijn echte vrienden zijn
Die er zijn als het goed gaat, maar niet als het slecht gaat
Je hebt me doen inzien hoe waardevol het leven en geluk zijn
Dat je soms moet huilen, hoe stoer je ook bent
Dat er altijd mensen zullen zijn die je nooit in de steek laten
Zoals papa en mama als het leven je raakt
En je wilde me opgesloten, maar ik heb de wereld rondgereisd
Je wilde me verdrietig, ik glimlachte naar iedereen
Je wilde me alleen, maar mijn mensen zijn mijn wereld
En je verlaat mijn wereld, sorry, rot maar op
Laat me eindelijk met rust
Ik vraag niets geks, ik wil gewoon normaal zijn
Niet meer aan jou denken, niet op reis, niet op feestjes, niet thuis zonder te kunnen ontspannen
Ik ben het zat dat mijn nachten in hels veranderen
Draaiend in bed, biddend of ik in slaap val
In een strijd met mijn geest, me als een zieke voelen
En uiteindelijk schrijf ik dit in mijn notitieboek
Moe van het pessimisme, van mezelf pijn doen
Van voelen hoe ik in deze afgrond val
Laat me vliegen
Als alles een oplossing heeft, behalve de dood, maar dat is precies wat ik wil oplossen
Ik zou willen geloven in God, alles zou makkelijker zijn
Ik zou willen huilen, maar ik laat geen traan
Ik zou het willen bereiken, niet alleen maar bijna
Hoe kan ik van jou afkomen als ik zelfs de pagina niet omsla?
Het leven is niet gemaakt om zonder reden te lijden
Want dan slaat het toe en doet echt pijn
Ik geloof niet dat ik deze verdomde straf verdien
Ik wil niet met jou leven
Rot op, Angst
Laat me vliegen, eindelijk weer eens glimlachen
Ik wil je vergeten, ik wil je vergeten
Ik vroeg niet om geboren te worden, maar ik ben geboren
Ik wil niet sterven, maar uiteindelijk zal ik sterven zoals alle mensen die ik liefheb of zal liefhebben
Alles is zo tragisch dat ik denk, waarvoor, hè? Enfin
Ik zou willen geloven in die zelfhulpboeken
Maar de realiteit is veel harder
Ik kan schoonheid schrijven zoals de verzen van Neruda
Want zelfs in het donkerste blijft de maan stralen
Het leven is niet gemaakt om zonder reden te lijden
Want dan slaat het toe en doet echt pijn
Ik geloof niet dat ik deze verdomde straf verdien
Ik wil niet met jou leven
Rot op, Angst
Laat me vliegen, eindelijk weer eens glimlachen
Ik wil je vergeten, ik wil je vergeten