Maze Of Memories (잠깐의 고요)
Stray Kids
Doolhof van Herinneringen (Even Stilte)
De tijd rent voort
Als een droom van mij
Dag en nacht
Even drink ik van mijn dorst
Gooi ik mijn herinneringen naar buiten
Het is als een scriptloos drama
Met een einde dat ik niet had verwacht
Het stof dat mijn hart bedekte
Drukt nu mijn dromen neer, nu
Throwback
Verslind de donkere nachten
Nu neem ik de rode gloed van de zon mee
Daarin zie ik de koude ochtend
Kijkend naar de eenzame maan die opkomt, bedekt mijn gezicht met verwondering
Alsof ik het zwart inkleur
Vult mijn hoofd met vlammen
Vraagtekens verwijten me
Nu ren ik voor een antwoord dat niet meer zichtbaar is
Rennend in mijn gedachten
Maar van binnen voel ik me benauwd
Dit is een gevecht voor mijn morgen
Mijn huidige staat lijkt
Alsof ik de toekomst van gisteren zie, ja
Met een glimlach die ik aan anderen geef
Zucht ik diep
Nu lijkt het alsof ik naar mezelf kijk
Even stilte die voorbij raast
Naarmate mijn stappen langzamer worden
De wind duwt me aan
Ay, draai het op met deze zwervende geest
Geef me even de tijd om te rusten
Toon me de verkeerde antwoorden die als juist voelen, wat
Wat ik nu zie
Is allemaal een leugen
Zelfs als ik draai, blijf ik in dezelfde tijd
Onder de blauwe lucht
Brandt ons lied in het rood
Brandt ons lied in het rood
De ruwe zandstorm die ons tegenhoudt
De walvis die komt aanvliegen op jacht
Maar ik kan het niet voeden
Dat ben ik van nature
Overal zijn stenen
Als ze omhoog komen, snijd ik ze met een mes
Maak er stof van
Maak van stof een berg
Geef alles terug
De woede in de ketel
Trek me omhoog, gevangen in die woede
Ik hoop dat die woede een bloem was
In plaats van een zee van vuur, een bloemenveld
Demonen schreeuwen op de weg
Mijn brein drijft in de lucht van chaos
Die vogel die mijn brein heeft gevangen
Vliegt op mijn rug
Ha, ik kijk terug
Ik kijk terug naar de toekomst, in feite
Laat me de vooruitgang onderzoeken
De demonen die probeerden
De weg naar succes te verstikken
Ik kijk vooruit naar de zee
De onwetende zee die ik geschiedenis noem
Donderende golven die razen
Verwoesten het doolhof van herinneringen
Ik wil het zien
Moet ik opgeven?
Maar kan ik echt opgeven?
We leven in een tijd en ruimte
Een wereld vol blinden
Het maakt me willen opgeven
Maar nogmaals, nee, ik zou niet moeten opgeven
Ik voel het van binnen, wil niet opgeven
We leven in een tijd en ruimte
Een wereld vol blinden
Nu heb ik genoeg gehad
Roep om hulp
Op deze carrousel
Het leven is als een uitdaging of een open kermis
Ik wil gewoon vertellen, vertel de citadel
Droom
Rijk kampvuur
Haal oude bestanden weg, steek ze in brand
Stijg hoger, ga wild en jaag mijn
Droom
Daarom
Geef nooit op
Geef nooit op
Luister naar me, ik ben een beetje anders
Geef nooit op
Geef nooit op
Geef nooit op
Kijk naar morgen en ren nog wat verder
Geef nooit op