Esa Costa Hoy

Ze zijn zo schattig
De ongetemde luchten
De vreemde warmte
Die jij in mij hebt wakker gemaakt

Ik dacht even te blijven
En zonder zorgen te glimlachen
Want elke nieuwe prisma verwonderde me

Ik wil misschien gaan zitten
Op die kust vandaag
Misschien ben ik niet alleen

Ik zie die kleur vervagen
De deugdzame licht ontsnappen
Schaduwen van mijn angst stijgen
Alles herhaalt zich en ik weet dat

Ze wonen in mijn zeeën
Onverbiddelijke fouten
Daarom intrigeerde jouw durf me zo

Ik wil misschien lachen
Op die kust vandaag
Misschien ben ik niet alleen