Sortilège
Sortilège
Betovering
Het is koud in je rug
Het houdt je wakker
Je weet niet waar het vandaan komt
Het streelt je nachten
Met zijn bloedrode vleugels
Van het bloed van mensen
En wanneer plots zijn klauwen
Zich om je lichaam sluiten
Brandend je toekomst
Zal hij van een afstand volgen
De agonische optocht
Die je lot meeneemt
Betovering, Betovering
Betovering, Betovering
Zittend op je grafsteen
Uit zijn gapende bek
Zal hij op je ziel spugen
Geofferd door je volk op het altaar van de dood
Zal hij je in de vlammen werpen
En in je mooie brandstapel
Kijk je naar de tovenaar
Die geniet en zich overgeeft
Nu weet je zijn naam
Je weet hoe hij heet
Hij noemt zichzelf Betovering
Betovering, Betovering
Betovering, Betovering
