Para Que Nunca Más
Sol y Lluvia
Voor Nooit Meer
Te lang om degenen die zijn vertrokken te omarmen
Het heeft me moe gemaakt
Te lang om dodelijke klappen te incasseren van degenen van wie ik hou
Het heeft me moe gemaakt
Te lang, te lang
Het heeft me moe gemaakt
En vanuit mijn vermoeide ogen
En vanuit mijn vermoeide haar
En vanuit mijn vermoeide tranen
Dring ik door in jouw ogen
En jouw ogen worden groter
En onze blik van gisteren
Is heden en toekomst
En mijn zang zingt weer in de jouwe
Als ik jouw zo treurige blik aanschouw
Denk ik weer aan gisteren
Dat ik zonder angst naast je liep
Zonder te vragen waarom
Waar alle stemmen te horen waren
En het gezang van allen werd gehoord
We moeten het heden omarmen met onze armen
En stemmen die vandaag kunnen zingen
We moeten het heden omarmen met onze armen
En stemmen die vandaag kunnen zingen
Voor nooit meer in Chili
Voor nooit meer
Voor nooit meer in Chili
Voor nooit meer
Voor nooit meer in Chili
Mogen de geheime kerkers
De menselijkheid van mijn volk niet meer bijten
Voor nooit meer in Chili
Mogen de honger niet meer zijn
In de mond van mijn bescheiden volk
Voor nooit meer in Chili
Mogen de broederlijke bloedstromen niet meer vloeien
En de vrijheid niet meer laten bloeien
We moeten het heden omarmen met onze armen
En stemmen die vandaag kunnen zingen
We moeten het heden omarmen met onze armen
En stemmen die vandaag kunnen zingen
Voor nooit meer in Chili
Voor nooit meer
Voor nooit meer in Chili
Voor nooit meer
