Segundas Partes Entre Suicidas

Het is een capricho middag in eenzaamheid
Dat ik je bel, jij beslist of je opneemt
Je hebt niet lang nodig gehad om te vergeten wat je vrienden echt zeiden

Dat dat meisje met wie je uitging
De grip verliest terwijl ze danst
Haar zes snaren brekend terwijl ze zingt
Haar verstand bindend terwijl ze loopt

Langs de weg van de bries zingen
Alle noten die ze improviseert zonder na te denken
Dat zelfs de radio dit kanaal niet afstemt
En een lied zonder smaak

En wat een ramp zijn de afscheid
Die eindigen in stiekeme minnaarszoenen
Het verbrandt als een sigarettenpeuk
Wanneer er alleen nog maar een bescheiden as overblijft

Dat de terugvallen zijn leugens
Tweede delen tussen suïcidale
Altijd is er een lafaard verkleed als een heks
Die de ander zonder genade of maat zal liefhebben

Dat het een zondagmiddag is en stormachtig
Ik schrijf je niet meer omdat ik weet dat een ander dat zal doen
Het is zeven uur en je bent onderweg naar de bioscoop
Als je nog niet gek geworden bent

Dat dat meisje dat jouw duizend demonen
Op een dag met haar zwaard ging doden
Verslagen wacht voor jouw deur
Haar verstand bindend terwijl ze loopt

Langs de weg van de haast zingen
Alle noten die ze improviseert zonder na te denken
Dat zelfs de radio dit kanaal niet afstemt
Van een lied zonder smaak

En wat een ramp zijn de afscheid
Die eindigen in stiekeme minnaarszoenen
Het verbrandt als een sigarettenpeuk
Wanneer er alleen nog maar in duizend as overblijft

Dat de terugvallen zijn leugens
Tweede delen tussen suïcidale
Altijd is er een lafaard verkleed als een heks
Die de ander zonder genade of maat zal liefhebben

En wat een ramp zijn de afscheid
Die eindigen in de tralies van het bureau
En het verwart twee verloren zielen
Wanneer er alleen nog maar een stiekeme nacht overblijft

Dat de terugvallen zijn leugens
Tweede delen tussen suïcidale
Misschien ben ik een lafaard, ook al zeg ik het je niet
En in de vorm van een vers schrijf ik het je misschien.