Ana (En Vivo)

Hoeveel dichtslaande deuren in mijn gezicht
En zij zal het altijd verdragen
Als iemand van buiten me neersteken zou

Ana omarmt me weer eens
Ana begrijpt me en ondanks
Dat ik niet perfect ben
En hoewel ze me afleidt als ik loop
De stenen op mijn pad
Zij is de schouder om op te huilen
Ana, ik hou echt van je

Als een hart mijn ziel breekt
Als ik alleen niet meer verder kan
Zij wacht op me in de strijd
En zal altijd voor zijn
Ana geeft zich weer eens
Ana omarmt me tot het knelt
De haken van een kast
Die op een podium moeten stralen
Ana zal voor mijn hand zorgen
Van koorts voor het spelen
Een drie maart wanneer zes
Penny's moeten worden betaald
Al die liefde die Ana me geeft

Zoek niet in Cantabrië, want ze is meegenomen
Iemand die me bij haar leerde wat liefde is
Iemand die een indruk achterlaat
In iemand die ik ben

Maar zij is niet de hoofdrolspeler van ons lied
En Ana leerde haar zwaluwen vliegen
Van het Verenigd Koninkrijk naar Londen, haar ideale stad
Om in Madrid te leren landen

En Ana, op een dag zal de hemel je bedanken
En Ana, op een dag zal de hemel je opeten
Er zullen geen dichtslaande deuren zijn, alleen deuren die opengaan
Voor de zwaluwen die je deed vliegen

Die je vergezellen in je stappen
En Ana, zelfs de slager zal je herinneren
Want je reikte een hand naar een engel terwijl je voorbijging
Door je geboortestad
Door je stad aan zee

Die waar je die galante man ontmoette
Die me je kant leerde en wat het is om lief te hebben
Die me een sterke vrouw maakte als ik loop
Maar zij is niet de hoofdrolspeler van ons einde
Ana, ik hou van je zoals je me leerde liefhebben