The Sound Of Silence

Hallo, duisternis, mijn oude vriend
Ik ben weer gekomen om met je te praten
Omdat een visie zachtjes binnensloop
Zij liet haar zaden achter terwijl ik sliep
En de visie die in mijn hoofd werd geplant
Blijft nog steeds bestaan
Binnen het geluid van stilte

In rusteloze dromen liep ik alleen
Nauwe straatjes van kinderkopjes
Onder de halo van een straatlamp
Draaide ik mijn kraag tegen de kou en de nattigheid
Toen mijn ogen werden doorboord door de flits van een neonlicht
Dat de nacht spleet
En het geluid van stilte raakte

En in het naakte licht zag ik
Tienduizend mensen, misschien meer
Mensen die praten zonder te spreken
Mensen die horen zonder te luisteren
Mensen die liedjes schrijven die stemmen nooit delen
En niemand durfde
Het geluid van stilte te verstoren

Dwazen, zei ik, weten jullie het niet?
Stilte groeit als een kanker
Hoor mijn woorden, zodat ik je kan onderwijzen
Neem mijn armen, zodat ik je kan bereiken
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels
En weerklonken in de putten van stilte

En de mensen boogen en baden
Tot de neon god die zij maakten
En het bord flitste zijn waarschuwing
In de woorden die het vormde
En het bord zei
De woorden van de profeten zijn geschreven op de metro muren
En in de gangen van de huurkazernes
En gefluisterd in de geluiden van stilte