Preludio de Giron

De lucht neemt de vorm aan van een tornado
En daarin zijn vastgebonden
De dood en de liefde.
Een donkere kolom rijst op
En de kinderen rukken
Hun spelletjes in één keer los.
Oma, jouw scharen zijn van het platteland
En snijden andere kwalen
Maar deze wind, niet.
Bewaar je gebed, oude vriend,
En roep peralejo aan,
Dat komt ons beter uit.

Niemand gaat dood, zeker nu niet
Dat deze heilige vrouw haar wenkbrauwen frons.
Niemand gaat dood, het hele leven
Is een kort moment van haar droom.
Niemand gaat dood, het hele leven
Is ons talisman, is onze mantel.
Niemand gaat dood, zeker nu niet
Dat het lied van het vaderland ons lied is.

Voor de kolom, aan de voorkant,
Waar altijd gereisd is
De loop van het geweer,
Laat de vruchtbare schutter spreken,
Dat die keel zendt
Mijn manier van leven.

Met de dood zijn alle zekerheden
Een deur gegraveerd
In het midden van april.
Met het vaderland is getekend
De naam van de ziel van de mannen
Die niet gaan sterven.