Con Diez Años de Menos

Als ik maar tien jaar jonger was, zo blij
En dat ik onbeschaamd kon zeggen wat ik zei
Elke woord ontketent een storm in mijn hoofd
En maakt de occasionele etiketten verdoofd
De jaren zijn dus mijn muilkorf, oh vrouw
Ik weet te veel, ik word mijn eigen kennis nou
Ik had je jaren geleden willen leren kennen
Om vonken te slaan uit het water dat je zendt
Om de sluwheid en de onschuld te omarmen
En beter te vergeten wat ons kan schaden

Deze vrouw stelt voor dat ik spring en me stoot
Tegen een muur van stenen die de lucht in groeit
En als brandstof vult ze me met verlangens
Van kussen zonder belofte en vonnissen zonder wetten

Deze vrouw stelt een pact voor dat ons bindt
De aarde met de wind, het licht met de schaduw
Ze roept de mysteries van de tijd en noemt mijn naam
Deze vrouw stelt voor dat ik spring en me stoot

Slechts om haar te zien, slechts om haar te beminnen
Slechts om haar te zijn, alleen en niet te vergeten

Met tien jaar minder zou ik niet hebben gewacht
Voor haar voorstellen zou ik zijn gerend, zo snel als ik kon
Als een wild dier naar het bed waar we elkaar vonden
Onbeschaamd en bloederig, goddelijk en gevleugeld
Met tien jaar minder zou ik hebben gelasterd
Met de levenssap van haar lichaam zou ik de tempels verbranden
Zodat de lafaards een voorbeeld zouden nemen
Met tien jaar minder zou ik hebben gedood

Slechts om haar te zien, slechts om haar te beminnen
Slechts om haar te zijn, alleen en niet te vergeten
Slechts om haar te zien, slechts om haar te beminnen
Slechts om haar te zijn, alleen en niet te vergeten