Segunda cita

Ik zou de beginpunten willen herstellen
van al die nevels.
Ik zou elk doek willen beginnen
met betere fortuin.

Ik zou vleugels willen plakken
en op een richel
een zoet ballade willen blazen
die de bries verspreidt.

Ik zou naar het verleden willen reizen
van een bepaald meisje
dat 's nachts door El Vedado liep,
licht en dronken.

Ik zou me in haar leven willen nestelen
om haar te overtuigen,
zodat ze met minder wonden
dezelfde vandaag zou kunnen zien.

De pijn die de engelen niet genezen,
ik hoop dat die niet terug kan komen.
Het lied dat de engelen niet zingen,
alleen de wind kan het weten.

Ik zou naar het beginpunt willen gaan
van die aanval
die met een machteloze vuist
zoveel initiatief verzwolg.

Ik zou daarheen willen gaan met de kruisen
van de verloren tijd
en een pad van lichten willen maken,
zonder haat of vergeten.

De pijn die de engelen niet genezen,
ik hoop dat die niet terug kan komen.
Het lied dat de engelen niet zingen,
alleen de wind kan het weten.

Ik zou het wiel willen omdraaien
dat steeds hetzelfde stopt:
een simpele sterveling die zich waagt
in de afgrond en afgrond.

En, voordat ik mijn nepvleugels
aan de kapstok hang,
zou ik als recht willen achterlaten
zekerheid en vooruitgang.

De pijn die de engelen niet genezen,
ik hoop dat die niet terug kan komen.
Het lied dat de engelen niet zingen,
alleen de wind kan het weten.