Mariposas

Vandaag is het de vierde keer dat ik wacht
sinds ik weet dat je nooit meer komt.
Ik ben weer die zang van de regenbui
waarbij je bijna legaal je armen om mijn middel sloeg.

En jij verschijnt in mijn raam,
zacht en klein, met witte vleugels.
Ik houd mijn adem in zodat je kunt slapen
en niet weggaat.

Wat een vreemde manieren
om te herinneren heeft een mens,
wat een vreemde manieren:
vandaag herinner ik me vlinders
waarvan er gisteren alleen maar rook was,
vlinders, vlinders
die uit de duisternis tevoorschijn kwamen,
dansend, stil.

Jouw tijd is nu een vlinder,
wit scheepje, slank, nerveus.
Eeuwen geleden overspoelden ze een seconde
onder de lucht, boven de wereld.

Jouw tijd is nu een vlinder,
wit scheepje, slank, nerveus.
Eeuwen geleden overspoelden ze een seconde
onder de lucht, boven de wereld.

Zo was jij in die leuke middagen,
zo was jij als een woeste vriendin.
Je was als die dagen waarop je het leven bent
en alles wat je aanraakt wordt lente.
Oh, vlinder, jij bent de ziel
van de krijgers die liefhebben en zingen,
en je bent het nieuwe wezen dat zich aandient in mijn keel.

Wat een vreemde manieren
om te herinneren heeft een mens,
wat een vreemde manieren:
vandaag herinner ik me vlinders
waarvan er gisteren alleen maar rook was,
vlinders, vlinders
die uit de duisternis tevoorschijn kwamen,
dansend, stil.

Jouw tijd is nu een vlinder,
wit scheepje, slank, nerveus,
eeuwen geleden overspoelden ze een seconde
onder de lucht, boven de wereld.

Jouw tijd is nu een vlinder,
wit scheepje, slank, nerveus,
eeuwen geleden overspoelden ze een seconde
onder de lucht, boven de wereld.

Jouw tijd is nu een vlinder,
wit scheepje, slank, nerveus,
eeuwen geleden overspoelden ze een seconde
onder de lucht, boven de wereld.