La Gaviota
Silvio Rodriguez
De Zeemeeuw
De dagen van het einde van de oorlog gingen voorbij
Er was een soldaat die intact terugkeerde:
intact van de dodelijke kou van de aarde,
intact van de bloemen van horror in zijn kamer.
Hij tilde zijn ogen op, ademde diep in,
het woord hemel kwam in zijn mond,
en alsof er niets meer in de wereld was,
vloog er een zeemeeuw door de lucht.
Zeemeeuw, zeemeeuw, wals van evenwicht,
ongelooflijke cadans, roep op de schouder.
Zeemeeuw, zeemeeuw, wit als een lelie,
lucht en ballerina, zeemeeuw van verwondering.
Waar ga je heen, lied van de bries,
zo snel, zo stilstaand,
schot in de slaap en granaat in de lach,
zeemeeuw die voorbijgaat en het leven meeneemt?
De dagen van het einde van de oorlog gingen voorbij,
vloog er een zeemeeuw, vliegend, vliegend
langzaam, als een tijd van liefde die sluit,
rijk van vleugels, van hemel en van wanneer.
Zeemeeuw, zeemeeuw, wals van evenwicht,
ongelooflijke cadans, roep op de schouder.
Zeemeeuw, zeemeeuw, wit als een lelie,
lucht en ballerina, zeemeeuw van verwondering.
De dagen van het einde van de oorlog gingen voorbij,
vloog er een zeemeeuw
en degene die intact was, rolde over de aarde:
wees, naakt, gewond, bloedend.