Monólogo

Alsjeblieft, word niet boos
Want ik ga zo weg
Ik kwam niet om te storen
En al helemaal niet om te kwetsen
Ik zag licht in de ramen
En hoorde stemmen zingen
En, zonder het te willen, was ik al aan het spelen
Ik was ook blij
Tussen vrienden en snaren
Met drank en dames
Maar wie herinnert zich dat nog?
Ik was een beroemde acteur
Altijd op reis
Hier heb ik een foto
Van mijn optredens

Het deed me denken aan tijden
Van dromen en illusies
Vergeef deze oude man
Vergeef me

Ik was het bijna vergeten
Maar voor morgen
Zullen ze goede vis geven
Ook zijn er aardappelen gekomen
En groenten in blikken
Bij de marktstand
Zodra ik aankom en eet
Ga ik naar de buurt
Voor het afval
Zoals de nacht vordert
Laat ik jullie met de dans
Het gezang en de cultuur

Sorry voor de overlast
Ik neem mijn mond mee
Op mijn leeftijd
Raakt mijn hoofd soms in de war
In jullie vreugde
Herken ik mijn beloftes
En alles lijkt
Te beginnen
Alsjeblieft, word niet boos
Want ik ga bijna weg
Ik wilde jullie niet storen
En al helemaal niet kwetsen
Ik zag licht in de ramen
En jeugd die zingt
En, zonder het te willen, was ik al aan het dromen
Ik woon in het oude huis
Van de groene gloeilamp
Als jullie daar langs komen
Vergeet me niet.