Shoukei To Shikabane No Michi
Attack On Titan (Shingeki No Kyojin)
De Weg van de Doden
Op die dag herinnerde de mensheid zich
De schaduw die door de schemering beweegt
Niemand voelt zich veilig
De onzekere toekomst bloeit altijd
Op witte ijsschotsen
Elke keer als de nacht aanbreekt
Koud raken onze nekken
Zachtjes aangeraakt
Verraad aan de schemering
Aangetrokken door nieuwsgierigheid
Op weg naar de hel waar we achteraan
Zelfs als we weten dat we
Als je verder wilt dromen
Wat ben je bereid te bieden?
De demon fluisterde zoet
Maak een pad van lichamen
Wat ligt er aan de andere kant van deze muur?
Verlangend naar de dagen van je jeugd
De waarheid ligt zo dichtbij
Aan het einde van de weg van de doden
In de kleine tuin herhaalt de pijn en wrok de cirkel
Aan de grenzen van de herinneringen die binnenstromen
De betekenis van vrijheid in twijfel trekken
Wat is er met de jongens gebeurd die vol mogelijkheden waren?
Welk lot werd hen ingefluisterd?
Van wie is deze grens of wie’s droom?
Verdriet en haat komen samen
De vurige pijl is gericht op de ander
Diegene die vluchtte op vogelvleugels kan de lucht in
De demon loog arglistig: "Volg de weg van de doden."
Wat ligt er aan de andere kant van deze lucht?
Vastgehouden door de dagen van je jeugd
De zonnestralen verlichten
De weg van de doden verderop
Wat zal ik zien als ik naar de lucht kijk?
Ik wilde naar een plek die hier niet is
Aan het einde van de brede wereld die ik als kind droomde
Ligt de absurditeit die duizeligheid oproept
De prijs voor het dromen van vrijheid is een koude aardebed
Soms neemt de rechtvaardigheid de vorm van een god en toont zijn klauwen
Is de gevangenis binnen of buiten niet gewoon één hel?
Hoe zwaarder de zonden zijn die je draagt
Hoe meer betekenis je stappen krijgen
De demon fluisterde laag: "Volg de weg van de doden."
Wat ligt er aan de andere kant van deze duisternis?
Vastgehouden door de dagen van je jeugd
Wanneer zal de realiteit worden beloond?
Aan het einde van de weg van de doden
De wonderen waar de pijlen doorheen schoten
Verspreidden hun vleugels
Zelfs als het mijn hart zou opeten
Is het nog te vroeg voor een requiem
Omdat de zon nog niet is ondergegaan
Blijf doorgaan
Voorbij de golven.