Schok
Een seconde voor de knippering
De wereld die achterblijft
Als ik kan vliegen, vertel het hem dan
De vogel met verbrande vleugels
Verspreidt zijn veren en lacht in rust
Iemand, laat het weten
Dat ik hier was, als bewijs
Maar de botten vergaan en verdwijnen
Verslonden, de stemmen van mijn vrienden
Een reden die niet eindigt
Prikt in onze ruggen
(Als ik ontsnap uit de spiraal
Zal hij stijgen en ik zal vallen
De kolom wordt verlicht door de maan
Die een vage herinnering verlicht
Ik zoek hem daar
Laten we samenkomen in die roman
De leidende stem zweeft als een zeewind
Dit is het verhaal dat jij begon)
De vogel met verbrande vleugels
Verspreidt zijn veren en lacht in rust
Iemand, laat het weten
Dat ik hier was, als bewijs
Maar de botten vergaan en verdwijnen
Maar de botten vergaan en verdwijnen, en toch leef ik.
