Pantalea

Schitterend onder de volle maan, is dit een feest van leven?
Wat bid ik, wat zing ik?

De vreugde van weleer, zonder verhalen om te vertellen,
Toch komen we samen, wachtend op de tijd.

Vogels, beesten, en geesten,
Verzamelen de scherven van herinneringen...
Aan alles wat leeft,
Laten we de wonderen van vanavond eren.

Pantalea, bloeiend en stralend,
Om de blauwe sterren te omarmen.
Pantalea, geurend en vol,
Met vurige gedachten, bloeiend als een mystieke bloem.

Zelfs in deze wereld vol chaos,
Ah, vul het met enthousiasme...

Vlammen die oprijzen, als een vurige dans,
De vlinder van de nacht, met zijn elegante vlucht.

De vuurvliegjes die samenkomen, brengen de toekomst,
Deze verbinding blijft bestaan.

Iemand die voorbij is gegaan, laat ons achter,
Een naamloos schaduwbeeld.
Met de wensen die zijn geboren,
Roep ik nieuwe wonderen in deze wereld op.

Pantalea, de nacht breekt aan,
Uiteindelijk zal de bloem in diepe slaap gaan.
Pantalea, in een mensenleven,
Slechts één keer bloeit de hoop.

Pantalea, die overvloedig valt,
De regen brengt leven, de natuur ontwaakt.
Pantalea, ik geloof,
Dat op een dag alles weer zal terugkeren.

Pantalea, rondom jou,
De stralende wind waait voorbij.
Pantalea, voor altijd,
Met de gedachten van dromen, de gebeden van de bloemen.