Tiny Little Adiantum

Gisteren riep mama me met een sprookje
Over een prinses en een prins
Die een gelukkige kus gaven, maar
Ik snap die zoete liefde nog steeds niet
Ik droomde, ik droom nog steeds
Over de gingerbread die ik zo leuk vind
Hij maakte een buiging en vroeg me
Waar ga je heen? Wat ga je doen?
Ik kon niks zeggen en begon te huilen
Die zachte tik op mijn voorhoofd
Was dat jij misschien? Of niet?
Ik wil mijn ogen openen, maar voel me nog steeds bang

De zonsondergang lijkt zo eenzaam
Alsjeblieft, wacht even
Ik zal je snel meer roepen
Stop met die vanzelfsprekende woorden
Want ik wil alleen echte gevoelens
Ze zeggen dat ik nog steeds een kind ben
Ik weet het, ik wil veranderen, maar
Vertel me zachtjes, zacht
Draai de sleutel naar de nieuwe wereld
Ik wil je omarmen, alleen een beetje
Want ik weet dat ik nog wat onvolwassen ben

Een fluffy snoeppot zweeft in de lucht
Laten we dansen in het kasteel van de wolken
Als we een beetje magie toverden
Zou ik de prins kunnen ontmoeten

Ik weet dat ik aan het dromen ben
Maar als jij echt de prins was
Dan zou ik zeker de jurk en de glazen schoen
Lief kunnen hebben

Hé, als je weer lacht
Dan heb ik het gevoel dat ik het ook ga begrijpen
De koffie die ik zet is nog altijd bitter
Zou ik het kunnen zeggen als ik wat suiker oplos en drink?
Hé, kan ik net zo mooi zijn als mama?
Ik weet het niet, daarom
Is mijn lipgloss alles wat ik heb
Ik hou niet van dunne lippen, weet je
Wat moet ik doen?
Want nu hoor ik alweer jouw gemene stem