Hacia Mi Propia Utopía (part. Fyahbwoy)

Ik schrijf woorden uit noodzaak
Als de Maan: Alleen zijn
Zocht in de zee en in de oneindigheid
Bereikte het eiland van de schat

En ik loop
'S nachts wandelend
Zeg me gewoon waar
Zeg me gewoon wanneer

Sinds ik weet dat tijd goud is
Schrijf ik alleen uit liefde
Druk op het gaspedaal
En ik rem niet af

Ik schrijf over wat ik mis
Terwijl ik rook voor de afgrond
Die me opvreet
Net als de Uroboro doet

En ik groeide op met het verbranden van rubber
In nachten van liefde en koorts
Ik heb op zijde geslapen
En ook in de open lucht

Ik bid in de nederlaag
Net zoals ik bid in de overwinning
Wie geen pijn kent
Kent geen genade

En

Al deze chaos die je ziet
Zijn alleen maar bloemen van kleuren die zich aan je voeten overgeven
Die rappers begrepen alles verkeerd
De kunst komt eerst en het geld daarna

Elke dag, ver weg van de meerderheid
Ben ik naar beneden gegaan om de wonden te helen
In het water aan de oever
En hoewel het pijn doet weet ik dat er nog steeds
Een ster is die van mij is
En altijd straalt en me leidt
Op weg naar mijn eigen utopie

Sinds ik zie hoe alles wat echt is vervaagt
Deze samenleving loopt onverschillig
Ik kon die sluier van duisternis die ze meebrachten afleggen
Boogschutter met een stralende ziel

Ik heb mijn leven gecentrifugeerd in een orkaan
Ik leerde dat degenen die het minst hebben, degenen zijn die geven
Dat alleen het heden telt en hoe jij je voelt
Als je jezelf niet verzorgt, wie doet het dan?

Ze zijn verloren en verstopt in een avatar
Zo dystopisch als Black Mirror, als Gattaca
Die wetten voor de ellende ga ik niet gehoorzamen
Op straat blijf ik en ik zal weer aanvallen

Als we niet vallen, zal het volk niet ontwaken
Als we niet ontwaken, verwoest de president ons
Ik weet dat ik door liefde en pijn nog steeds levend ben
Dat dode vissen door de stroom worden meegenomen

En zo elke dag, ver weg van de meerderheid
Ben ik naar beneden gegaan om de wonden te helen
In het water aan de oever
En hoewel het pijn doet weet ik dat er nog steeds
Een ster is die van mij is
En altijd straalt en me leidt
Op weg naar mijn eigen utopie

Ik zit voor de zee
Ver weg van de wereld en zijn koorts
Zingend over mijn pijn
Onder een hemel van septemberkleur

En ik voel me als een goudsmid
Die gouden verzen schrijft, met het licht van de stervende zon
Hier groeide we op in woede zonder iets van het podium te weten
Met een engel in het bloed die de broer was van de demon

We hebben een imperium opgebouwd vanaf de voet van een bureau
Gietend op het vel onze liefde en onze haat
En ik leerde stil te zijn in de hel waar ik heb gebrand
En nu zijn al mijn demonen gewoon oude vrienden

Bekenden, zoals de gekken uit de buurt
Wachtend tot het geluk zich vergist en ons raakt

Elke dag, ver weg van de meerderheid
Ben ik naar beneden gegaan om de wonden te helen
In het water aan de oever
En hoewel het pijn doet weet ik dat er nog steeds
Een ster is die van mij is
En altijd straalt en me leidt
Op weg naar mijn eigen utopie

Ik schrijf je alleen maar
Woorden van een ontwaken
Ik geef mezelf niet op
Blijf waar ik zie

Dat alles wat verder gaat niet is
Vragen en geen gevechten verliezen
Zingen zodat je me niet gelooft
Dat die tijd al voorbij is