Bukowski

Een lied maken als een wolf die huilt
Iets zoeken om van te houden, laat me verwoesten
Mijn glas leegmaken en het jouwe vullen
De hemel van je mond aanraken en schreeuwen: halleluja!

Ik wil, de ster stelen, de angst temmen
Het spoor wissen en zo weer leren lopen
Alleen, een speler die het spel aanbidt
Met een papieren wapen, verliefd op het vuur

En ik draag

Een leven lang op zoek naar een plek
Die ik nog steeds niet heb kunnen vinden
Als ik weer struikel
Steek ik een joint op en tararárareo

Een leven lang op zoek naar een plek
Die ik nog steeds niet heb kunnen vinden
In handen van het toeval
Steek ik een joint op en tararárareo

Je weet dat ik
Alleen woorden heb genaaid op het papier met gouden draden
Ik heb geschreven over de liefde, de pijn, de fout, de bloem in de modder
Over dat beetje dat bijna niets is, maar voor mij is het alles
Woorden van goud

Ik vertegenwoordig het licht in de buurt, het leven dat voorbijgaat
En ook de kinderen met een pokerface
Staan op de hoek, op zoek naar de ondergang of de vet
Ik vertegenwoordig de straat
En het vers dat brandt
En iedereen die te laat komt
Als er geen treinen meer terug naar huis gaan

En ik draag

Een leven lang op zoek naar een plek
Die ik nog steeds niet heb kunnen vinden
Als ik weer struikel
Steek ik een joint op en tararárareo

Een leven lang op zoek naar een plek
Die ik nog steeds niet heb kunnen vinden
In handen van het toeval
Steek ik een joint op en tararárareo

Torens van Babel, bloemen van papier
Oorlog zonder genade tegen de tristesse
En ik, in dit bordeel, ben alleen trouw
Aan mijn eigen huid en aan mijn natuur

En het is

Torens van Babel, bloemen van papier
Oorlog zonder genade tegen de tristesse
En ik, in dit bordeel, ben alleen trouw
Aan mijn eigen huid en aan mijn natuur

En dat is het.