El Liricista En El Tejado

Pak een gast uit de buurt, stop hem in een dure tent.
Hij vraagt naar de prijzen met een grote bek, tot je er genoeg van hebt.
Daarom denk ik niet aan jullie mee te nemen naar plekken waar ik niks te zoeken heb.
Daarom verkoop ik mijn kont niet op de cover van een blad.
Jullie praten over niks, in nummers die niets zeggen.
Het is tien uur 's avonds, Sevilla is verlicht.
De mensen bij de bushalte.
Altijd sterk, iedereen en de schutters verder dan de bom.
Zij doen hun ding, wij hebben onze eigen crew.
Natte rug door de hitte, op zoek naar een licht.
Die beat, mijn maat produceert het.
Sevilla laat de stijl los die ik haar oplegde.
Mijn hardcore die heel Spanje omverblies.
Na zes jaar is er maar één groep die me in de weg zit.
Slechtere shit is wat er nu geboren wordt.
De koele bloed van de CIA en de politie.
Hoeveel kussen zou ik je geven, om aan de zijlijn te staan.
Om onzichtbaar te zijn voor de rappers in de straat.
Stap uit de bus en ren, neem een kortere route, want er zijn alleen nog resten over.
Italiana MC's overleven door hun kont te verhuren.
Voor de volgende LP poseer ik naakt, ik heb geen gezicht om de wereld te veranderen.
Ik heb een gezicht dat laat zien dat ik een misselijkmakende gedachte heb.
Ik spuug met trots in elke zin.
Ik flow als de trompetten van deze beat, wat doe jij?
Verberg de glans van je klasse
Als ik voorbij kom, pakketje en het ruikt naar base.
Ik ben van buurt veranderd, vol met tranen.
Pinomontano blijft in mijn schrift op elke pagina.
Tegenwoordig, alles is zo ver van elkaar na niets gedaan te hebben.
En zoveel gram binnen, ben je zo high als mijn ballen.
En geen wil meer, er zijn schrijvers die eindigen met een aantekening.
En zonder zin, laat de aantekening je niet vergeten voor de kronieken.
Jij, ik ben de bewaker van mijn broer.

Refrein:

Hé! Poëet, voel je je vergeten, een liricist op het dak.
Alleen, denk aan mij, wat maakt het uit, laat het vliegen... luister!
...de stad ademt...

Als het publiek klaagt over een nummer zonder moraal.
Van het dak gooi ik een dakpan naar ze.
Het is makkelijker om van bovenaf te kijken, slik je speeksel in.
Want de mini zegt "Sevilla laat me niet los".
Ik heb initiatief, een complexe comfort.
Liefde, seks en drugs, ik zal je nieuwe Humphrey Bogart zijn.
De overheid censureert de god en niet de tabak.
Kom op, pak, hang je aan graffiti en niet aan de junk.
Bij problemen bied ik oplossingen aan, ik heb een deal.
Ik piss op de contracten.
En als ik faal, maak ik een einde aan mezelf in een woede-uitbarsting.
Applaudisseer voor mijn depressies die ik op papier bewaar.
En ik wil naar mijn dak gaan en een "ik hou van je" naar de hemel sturen.
Voor degenen die zijn gegaan, waar gaan ze heen, ik weet dat ze nooit terugkomen.
Ik begin een nieuwe dag en zonder brood is er geen plan.
Ik pak Juan, ik ga een tijdje naar het park.
Het is vroeg en de kinderen zullen al breakdance doen.
Hier zijn de dingen zo simpel.
Word rijk met twee lichten en een paar zaadjes.
Ik hou van je Sevilla, als je kunt, pak je het.
Met een prik in de ribben, het leven pakt je niet meer.
Ren, vlucht voor het touw, we zien elkaar in de "dogo zoekt doga".
Ik zal je nieuwe Humphrey Bogart zijn, de liricist op het dak.
Je getransatlanticiseerde, getokkelde, gezonken.
De hond komt terug, berouwvol met de staart tussen de benen.
De snuit gebroken, zijn blik zo teder.
Reformatoria, ze worden intern geplaatst, bye bye Vietnam.
Ik schijt op je Wu-Tang Clan kleding.
Levens worden verwoest, blowend, slecht, ren, ga en vertel ze.
Dat er bellotones zijn voor zesduizend.
Geef ze edelen voor de gemeente, Pinomontano city.
En ik leef buiten als een toerist, harakiri.
2001, odyssee in de modder, ik ben de bewaker van mijn broer.

Refrein