Mecbursun

Het is onmogelijk, mijn liefde, om op te geven
Als ik niet naar jou toe ga, ga ik met open ogen weg
Ik speel en ga, mijn halve verstand blijft hier
Als ik jou niet krijg, ga ik ten onder, ben ik verloren

Als je maar houdt van mij, laat me jouw dienaar zijn
Laat me duizend jaar jouw slaaf zijn
Ik wil me om je nek en in je armen wikkelen
Tot de dag des oordeels

Eerlijk, ik zou de wereld verwoesten voor jou
Ik laat niemand je hebben, ik kijk niet naar je tranen
Je bent verplicht, je bent verplicht, je hebt geen keuze
Laat de liefde maar komen, je zult later dankbaar zijn

Ik brand, oh ik brand voor de schoonheid van een donkere
Breng zout, ik wil het op mijn ongeneeslijke wond strooien
Of jij komt, of ik kom, geef maar een bevel
Ik heb gezworen dat ik op jouw kussen en dekens zal liggen