Se Mamo El Becerro

Hij zat op zijn paard
Zijn hond liep naast hem mee,
Hij nam een slok uit de fles
Dacht aan wat hij had gezien.

Ze vertelden hem thuis
Bijna dagelijks was er een begrafenis,
Hij dacht en dacht maar na,
Snapte de hele zaak niet.

Weer nam hij een slok
En kwam weer op hetzelfde punt,
Hoe kon het dat er zoveel begrafenissen waren
Als er geen doden waren?

Met zijn sporen op het paard
Versnelde hij zijn gang,
Hij kwam bij de stal aan
Die beneden de heuvel lag.

Hij kon de koe niet melken
Omdat het kalf zich had volgezogen.

Bijna bij zijn boerderij
Maakte Macario een snede,
Opende de achterdeur
En werd groen van jaloezie.

Zijn maat was boven
Zijn vrouw was beneden,
Met een mes in zijn hand
Voelde hij zijn bloed koken.

Hij sneed de twee van de kerel af,
De hond had geen honger meer,
En hij zei tegen zijn vrouw,
"Dit is alles, ik ben de maat."

Vervloekend zijn vrouw
Ging Macario de heuvel op,
Scheldend naar zijn maat,
Die hem had bedrogen.

Hij wist dat van de vrienden
De beste altijd de hond is.....