Pajarillo
Sergio Vega
Vogeltje
Make-up in overvloed
Droeg ze elke dag
En verkocht haar huid
Voor een hoge prijs
Van acht tot tien
Op een hoek
Was jong en trouw
Was roos en doorn
En ze heette, weet ik niet
Nooit heb ik het geweten
Nooit heb ik het gevraagd
Nooit had ik
Haar tijd en haar huid
Was een snotneus
En ik keek maar even
Van put naar put
En ze was een vogeltje
Met witte vleugels
Van balkon naar balkon
Van plein naar plein
Verkoopster van liefde
Aanbieder
Voor de hoogste bieder
Van haar melodie
Vijf winters gingen voorbij
En daar was ze nog
Zelfde tijd als gisteren
Dezelfde hoek
Was jong en trouw
En had nog de roos van haar huid
En de doorn was groter
En ze glimlachte als ze voorbijging
Voor de kijkers
Onder die lantaarn
Nacht na nacht
En twintig keer werd ze
Gevangen genomen
En zong haar lied
Achter de tralies
En ze was een vogeltje
Met witte vleugels
Van balkon naar balkon
Van plein naar plein
Verkoopster van liefde
Aanbieder
Voor de hoogste bieder
Van haar melodie
Haar huid rimpelde
En de make-up
Was niet genoeg
Om haar te verbergen
De afdruk die achterbleef
De zesde winter
Haar kleur was op
En zelfs haar adem
En van acht tot tien
Alleen op de hoek
Bleef die lantaarn staan
En die hoek
De roos verzegelde niet
Waar het zou zijn
Ze heette... weet ik niet
En glimlachte
En ze was een vogeltje
Met witte vleugels
Van balkon naar balkon
Van plein naar plein
Verkoopster van liefde
Aanbieder
Voor de hoogste bieder
Van haar melodie