R O M E O

Als een zeemanstouw, vastgebonden met zijn haar
Tatoeërend op de rechter schouder van het universum
Een gat makend, weerkaatsend in een echo die nu eeuwig is geworden

En ja, zo voelt onze liefde
Als de golven van de zee en hun schommelingen
Ik vraag me af waar we elkaar zullen zien in al die volgende levens

En ik wist dat ik je zou vinden nog voordat ik je zag
Want hoewel in al die levens waarin ik je heb kunnen beminnen, was het lot de dood
Ik was altijd jouw Romeo, ik wil jouw Romeo zijn
Ik zal altijd jouw Romeo zijn, jouw Romeo

Is het zo dat het leven een grillige is
Die niet kan omgaan met zoveel waarheid
En daarom geeft het ons iets anders
Zodat de rest gelijk kan spelen?

Zo voelt onze liefde
Als de golven van de zee en hun schommelingen
Ik vraag me af waar we elkaar zullen zien in al die volgende levens

En ik wist dat ik je zou vinden nog voordat ik je zag
Want hoewel in al die levens waarin ik je heb kunnen beminnen, was het lot de dood
Ik was altijd jouw Romeo, ik wil jouw Romeo zijn
Ik zal altijd jouw Romeo zijn, jouw Romeo