Làgrimas de Dolor

Een maandag ging hij weg, misschien om nooit meer terug te keren
Maar hij liet zijn hart achter bij zijn trouwste liefde
Hij belde niet, maandenlang schreef hij niet
De vrouw begreep, haar soldaat viel

En tussen het huilen smeekte ze tot haar Heer
Neem hem niet mee, alsjeblieft
Maar op haar gebeden antwoordde niemand
En het leven nam hij weg

Tranen van pijn op een stemloos gezicht
De strijd doofde zijn hart
Die stomme wrede oorlog die je de huid afneemt
Zijn gif viel aan, wist te overwinnen

Niemand ontving hem op de treurige dag dat hij terugkwam
Kom op
Hij riep zijn vrouw, de stilte sprak
Liefje, waar ben je? Ik ga nooit meer weg
Op een oude stoel vond hij haar zonder kleur

En tussen het huilen vervloekte ze haar Heer
Waarom zij en niet ik?
En terwijl hij haar handen kuste noemde hij haar naam
Voor hij afscheid nam

Tranen van pijn op een stemloos gezicht
De strijd doofde zijn hart
En die stomme wrede oorlog die je de huid afneemt
Zijn gif viel aan, wist te overwinnen
Ja!

Tussen het huilen vervloekte ze haar Heer
Waarom zij en niet ik?
En terwijl hij haar handen kuste noemde hij haar naam
Voor hij afscheid nam

Tranen van pijn op een stemloos gezicht
De strijd doofde zijn hart
En die stomme wrede oorlog die je de huid afneemt
Zijn gif viel aan, wist te overwinnen

Tranen van pijn op een stemloos gezicht
De strijd doofde zijn hart
En die stomme wrede oorlog die je de huid afneemt
Zijn gif viel aan, wist te overwinnen
Ja!

Kom op
Ooh ooh!