Voces En Mi Interior (part. Porta)

Santaflow

Stemmen In Mijn Binnenste (ft. Porta)

-Doe het...
Laat me met rust
Doe het
Ik heb niets gedaan, waarom bemoeien jullie je met mij? Laat me met rust
Kom op!

Lieve denkbeeldige vriend, ze hebben het weer gedaan
De klasgenoten hebben me geslagen
En ik begrijp het niet, ik doe ze niets, verdomme
Ze zeggen gewoon dat ik een watje en een vreemde ben
Ik hou van muziek, manga, de computer
En ik hou niet zo van voetballen, en wat dan nog?
Soms probeerde ik het om niet alleen te zijn tijdens de pauze
En ze dwongen me de hele tijd om doelman te zijn
En ik weet niet hoe het voelt om een doelpunt te maken
En dat je vrienden je omhelzen als een winnaar
Niet meer willen spelen is weer een reden
Klappen! Omdat je een wedstrijd niet afmaakt
Ik ben de zin om erbij te horen kwijtgeraakt
Nu wil ik ze zo min mogelijk zien, ik kom te laat op school
Mijn leraren zijn het zat, ze zeggen dat ik veranderd ben
Wat weten zij? Ze hebben mijn ouders gebeld
Ik deed altijd mee als de leraren vroegen
En ik kan slagen zonder iets te studeren
Maar ik steek mijn hand niet meer op, ik ben bang
Ik vrees de klap van degene achter me en naast me
En al een tijd ga ik met niemand om, ik ben geen suïcider
De laatste keer wachtten er tien op me bij de uitgang
Papa noemt me problematisch
De machteloosheid en de pijn zullen me verlammen, het wordt een tragisch mengsel

Ik kan deze druk niet aan
Je hoeft het niet te verdragen!
Ik wil alles beëindigen
Dus doe het zo snel mogelijk!
Ik hoor stemmen in mijn binnenste en ze schreeuwen:
Doe het, doe het, doe het
Kom op, kom op

Het spijt me, je ouders zullen je lijden niet begrijpen
Zittend achter een bureau gaat de tijd langzamer
Ik begrijp je wel, en misschien kan ik je helpen
Ik zweer dat ik alles beëindig als je me laat adviseren
De angst maakt je menselijk
Niemand doet iets, je hebt de neiging om zelf gerechtigheid te zoeken
En alles begint in de gangen
Je loopt met je hoofd omlaag en je handen in je zakken
Je weet dat de andere kinderen je zullen uitsluiten, ze willen je zien huilen
Ze sluiten je op in de kelder of de zolder, tijdens de pauze
Alles omdat je niet zoals iedereen bent
Wat je uniek maakt, maakt je hier ook alleen
En ja, de leraren maken het alleen maar erger
Een verklikker is weer een klap in je rug
En alles wat je doet is weer een reden
Om het doelwit opnieuw aan te vallen
Dat ben jij, want daarmee stillen ze hun honger
Ze lachen, maar jij vindt het niet grappig
Het is niet dat je inferieur bent, maar de angst verblindt je
En de angst van de pester is zich inferieur voelen en daarom slaat hij je
Wil je je aderen opensnijden? Vluchten vertraagt alleen de problemen
Kijk naar jezelf, verdomme, je begint medelijden op te wekken
Elke dag heb je nieuwe blauwe plekken van die kleine pestkoppen
Jij, je moet er een paar ballen in stoppen

Volg je idealen en wees geen lafaard
Geef niet op, dat je moeite niet voor niets is geweest
Deze keer weet ik dat het geluk je niet bijstaat
Zoals je ziet, zijn er momenten dat kracht boven slimheid gaat
Verstoppen heeft geen zin, vecht
Je moet sterk zijn, luister naar de stem die je spreekt achter deze capuchon
Elke groep heeft een aangewezen leider
Respect afdwingen is moeilijk en jij bent aan de beurt
De oplossing is de situatie onder ogen zien

Ik zeg niet dat het makkelijk zal zijn, zeker niet met zoveel druk
Wat zouden de anderen doen als ze in jouw schoenen stonden?
Ze zouden het niet volhouden, echt niet, wat jij moet doorstaan
Ze hebben je onschuld al verstoord
Weet je wat er kan gebeuren als de geduld opraakt?
Je moet nu iets doen, ik weet dat je moe bent
Om eerlijk te zijn, denk ik dat je te lang hebt volgehouden
Neem wraak, schrijf je in, noteer elke naam
Geef het ze terug, kom en laat me zien dat je een man bent
Ik weet dat wrok door je aderen stroomt, het heeft je vergiftigd
Was dit niet wat ze wilden? Wie had dat gedacht

Ik heb duizend keer tegen mezelf gezegd: Doe het niet, het zijn goede jongens
Maar ze duwden me in de afgrond
Ik bereikte dat punt van geen terugkeer
Dat punt waarop alles je niets meer kan schelen en je woede voelt naar je omgeving
Die dag kwam ik vroeg op school, en in de rij om binnen te komen
Stonden die gemene klootzakken zonder genade
Ik herinner me hun monden die een woord vormden: Watje
En de impact op mijn lichaam van hun grote handen
Zoals gewoonlijk deed daar niemand iets
Sommigen lachten, anderen keken weg
Ik slikte mijn speeksel in vanaf de grond, berustend

Want ik wist dat diezelfde dag alles zou eindigen
Sla me harder, ik ga niet huilen
Ik heb geen tranen meer, alleen zieke lach
Jullie gaan dood en het laatste wat jullie zullen horen
Is de lerares die met het krijt op het bord schrijft
In mijn rugzak, een jerrycan met benzine
En in mijn aderen veel pijn en adrenaline
Ik kwam gekneusd de toiletten binnen
En wachtte tot iedereen in de klas was en de gang leeg was
Terwijl de conciërge koffie dronk
Stal ik de sleutels van de klaslokalen uit zijn kantoor
Ik ging naar de mijne die op de vierde verdieping was
En sloot een deur van buitenaf stilletjes, ja

Ik opende de andere plotseling en goot de brandstof
Verrassing! Ze hadden geen tijd om te reageren
Ik gooide een lucifer, sloot ze op en begon te lopen
Ik kan de schreeuwen herinneren, onweerstaanbare symfonie
De brandweermannen redde enkele levens
Maar velen zullen me niet meer lastigvallen
De lerares, hysterisch, vluchtend voor de vlammen
Sprong uit het raam, en is nooit meer teruggekomen

De tijd is verstreken, ik ben niet meer terug naar school gegaan
Ook niet naar huis, maar deze plek heeft voordelen
Hier mishandelen ze me niet, hoewel het heel koud is
En ze geven me pillen die me rustig houden
Soms stel ik me voor hoe ik een verpleegster zou doden
En ik moet me beheersen
Ik weet dat ze me met de tijd moeten vrijlaten
Ik heb spijt, ik zweer het, wie wil ik voor de gek houden?

Share on social media Share as link