Penumbras

De nacht is verloren in je haar
De maan heeft zich vastgeklampt aan je huid
En de zee voelde jaloezie
En wilde in je ogen
Ook aanwezig zijn

Je mond, sensueel, gevaarlijk
Je handen, de zoetheid zelf
Je adem, dodelijk langzaam vuur
Dat mijn verlangens verbrandt
En mijn hart

Zachtjes die je zonder haast doorloopt
Strelingen die de liefde biedt
Capriolen heel langzaam uitgesproken
Tussen de schaduwen
Van een zachte binnenkant

Ik hou van je en verder doet er niets toe
Het leven heeft het zo bepaald
Als je wilt, geef ik je de wereld
Maar vraag me niet om je niet zo te beminnen
Om je niet zo te beminnen
Om je niet zo te beminnen