Merhametine Dön (feat. Kolera)

Kolera
Iedereen slaapt weer, ik heb gedronken, soms moet je kiezen
Tussen het niet weten en de ongerepte dromen die staan
Tussen de scherven van een verloren liefde, als ik een steen gooi, zou het wakker worden
Ik had mijn moed verzameld, ik wilde praten, maar toen je kwam, verdronken mijn woorden
Ik kon ze niet meer vertellen.
De deur staat open, net genoeg voor mijn ogen, jouw handen roken naar rozen
Jij verkocht doornen, nee, ik huil niet, er is een wolk van regen over me heen gegaan
Nee, ik huil niet, een beetje in mijn ogen, jij ontsnapte, ik ben erg ongerust
Want je bent zo koud, oh, weer vluchtte je het bos in, een schuwe hert.
Ik verlang naar je glimlach, mijn inzicht was gebonden, en mijn lot was gesloten.
Ik heb tevergeefs gewacht. Ik vond een straathond, ik omhelsde hem, ik huilde, ik huilde.

Refrein
Vang mijn geest als een onoplettende vogel, laat de kogel hem raken
Maar bescherm mijn ziel, er is geen andere ziel in mijn handen
Keer terug naar je medelijden, steel me van mezelf
Dit is nodig.

Sagopa
Half verbrand, half bevroren. Mijn geest is verbaasd
Maar ik had niet verbaasd moeten zijn, deze verbazing is dom
Jouw hart is van hout, dat van mij is bijtend, deze liefde is dwaas
Ga en ga in je hoek zitten, zwijg!
Jouw tijd is het niet, dit is mijn tijd
Leer eerst te praten, dan wordt het gemakkelijk te begrijpen
Je moet goed zijn in deze wegen, en je moet de geur van de aangeboden manolya hebben
Ik ben een reiziger van de reizigers, mijn pad is stoffig en modderig
De touwen zijn gespannen voor de acrobaat
De asfalt is gebroken, de acrobaten
De dood trekt ze allemaal omhoog met een pincet
Met de laatste kracht die ik heb, moet ik mijn gezicht naar het jouwe draaien
Ik moet je onmiddellijk zien
Maar nee, ik mag niet nog een keer lijden en sterven!.. Nee, ik moet je de waarheid vertellen
Voor me liggen wegen, de situatie is paranormaal
Ik ben moe, ik heb geen kracht meer om een stap te zetten.
Alles wat je hebt geprobeerd te zeggen zonder me te kwetsen, is een harde klap die mijn gezicht paars maakt.

Refrein
Vang mijn geest als een onoplettende vogel, laat de kogel hem raken
Maar bescherm mijn ziel, er is geen andere ziel in mijn handen
Keer terug naar je medelijden, steel me van mezelf
Dit is nodig.