Ben Hüsrana Komşuyum

Mijn kapitaal is twee handen plus twee ogen,
Van de pessimisten toepassende ware woorden,
Mijn pijn is gloeiende kolen..
Oh, deze mistige wegen van mij,
Wauw, mijn jonge handen,
Met mijn zwarte haar, is mijn hoofd in de problemen.
Soms ben ik moe, ik ben echt gevallen,
En ik ben diep gedoken, afgeknapt van het ondiepe,
Als je me bij elkaar zou brengen, ben ik dertig zoete jaren,
De geduldige derwisj heeft zijn zinnen bereikt.
Het is de lange weg van je lot die nooit eindigt,
Niet te bereiken met één enkel vervoer,
Duw het bange kind dat diep in je zit vooruit,
Geloof niet dat je hier kunt blijven door alleen te wachten,
Kijk hoe de levensvlag van miljarden mensen aan de mast wappert.
Deze stem is mijn, luister luister luister..
De rovers die ongepast je pad kruisen, dat ben ik.
Ik ben zeker van wat ik weet, ik ben verantwoordelijk voor mijn daden,
Ik neem afscheid van degenen die gaan, en laat mijn erfgoed na aan degenen die komen.

[Refrein]
Ik heb het geprobeerd, het hielp niet, mijn inspanningen kwamen niet tot een einde,
Ik ben een buur van de tevergeefsheid, de wegen die ik zie horen bij mij.
Slapen kan ik niet, deze onschuldige ogen zijn ten onder gegaan aan faillissement, mijn rekening is zwaar,
Ik heb boosheid, maar wat mij rest is goed.

Je moet weten, de weg vinden is heel eenvoudig en gratis,
Je moet dit geen proces maken,
Er zijn mensen die je vriend noemen, maar ze zijn allemaal lucht.
Zelfs de sterkste wielen zullen op een dag zeker lucht verliezen,
Hey kom dichterbij!
Hoe oud ben je? Hmm...
Je hebt maar een klein stukje van de weg afgelegd,
Ervaring is de litteken die in je hart achterblijft, vergis je niet,
Als je zegt 'ik weet veel', dan zul je veel vallen,
Als je zegt 'ik zou niet zeggen', dan raak je in de war als je problemen tegenkomt.
Het sterfelijke geld dat in je hand is, het huis, het lichaam,
De Heer heeft nooit grenzen gesteld aan de vrijgevigheid,
Is het uit pijn dat het buskruit is uitgevonden?
Terwijl ik lach en groet, begroet de gezichten die als een tiran zijn.
Ik ben moe van deze strijd, hoewel het moeilijk zou zijn, is mijn ziel gerust.
Mijn ziel is treurig, ook al zie ik iemand als een verdachte, in deze omstandigheden,
Alles is open en bloot..
Hoeveel mensen hebben de beroerte geproefd in de tussenstroom van goed en kwaad?

[Refrein]
Ik heb het geprobeerd, het hielp niet, mijn inspanningen kwamen niet tot een einde,
Ik ben een buur van de tevergeefsheid, de wegen die ik zie horen bij mij.
Slapen kan ik niet, deze onschuldige ogen zijn ten onder gegaan aan faillissement, mijn rekening is zwaar,
Ik heb boosheid, maar wat mij rest is goed.