Madara
Sadie
Madara
Adesugata en gebed voor bloemen samengevoegd
Rin en de scherpe sneden laten een rode achter
De golfvorm is verdwenen, in het water keek ik naar de adem van een insect
De dwaasheid die een spiraal tekende, heeft verdriet in het oog van de mangekyou gesneden
Heftig wringt de drang zich door de chaotische voedselketen
Prachtig gezongen, ra… ra… ra… het feest van de demon
In het dramatische dansen strekken de goden de regenboog uit
De opgeëiste reïncarnatie spreekt in de duisternis
Verdrinkend, de zintuigen vervagen
De herinneringen die wegzinken zijn brokken van … wanhoop…
Het verloren lucht van de huid scheurt af
Uit het vergane geheugen komen de tranen
De schaduw van valse woorden toonde de zwakte
Zozeer dat eenzaamheid verscheurde
Door de gespikkelde mensen die vergankelijk zijn nu
De verdieping van de eeuwige bloem bloeit, verwelkt en wordt geboreerd met liefde die overvloedig is
In het dramatische dansen strekken de goden de regenboog uit
De opgeëiste reïncarnatie spreekt in de duisternis
Verdrinkend, de zintuigen vervagen
De herinneringen die wegzinken zijn brokken van … wanhoop…
De schaduw van valse woorden toonde de zwakte
Zozeer dat eenzaamheid verscheurde
De gespikkelde mensen die geen toekomst hebben, zingen naar de lege lucht
In de vogelkooi, kijk, het wordt gestolen, de droom vergaat, tranen stromen
Koud nu, overal weggevoerd, ik kan niet terug
De omhelzing van het dode lichaam zal de morgen laten slapen
De veelzijdige schoonheid van de perfecte chaos verdwijnt in de duisternis (verderf)
Het einde dat bloeit in de oorsprong, leven om te bestaan, de bloesem (applaus)