Madara

Adesugata en gebed voor bloemen samengevoegd
Rin en de scherpe sneden laten een rode achter

De golfvorm is verdwenen, in het water keek ik naar de adem van een insect
De dwaasheid die een spiraal tekende, heeft verdriet in het oog van de mangekyou gesneden

Heftig wringt de drang zich door de chaotische voedselketen
Prachtig gezongen, ra… ra… ra… het feest van de demon

In het dramatische dansen strekken de goden de regenboog uit
De opgeëiste reïncarnatie spreekt in de duisternis

Verdrinkend, de zintuigen vervagen
De herinneringen die wegzinken zijn brokken van … wanhoop…

Het verloren lucht van de huid scheurt af
Uit het vergane geheugen komen de tranen

De schaduw van valse woorden toonde de zwakte
Zozeer dat eenzaamheid verscheurde

Door de gespikkelde mensen die vergankelijk zijn nu
De verdieping van de eeuwige bloem bloeit, verwelkt en wordt geboreerd met liefde die overvloedig is

In het dramatische dansen strekken de goden de regenboog uit
De opgeëiste reïncarnatie spreekt in de duisternis

Verdrinkend, de zintuigen vervagen
De herinneringen die wegzinken zijn brokken van … wanhoop…

De schaduw van valse woorden toonde de zwakte
Zozeer dat eenzaamheid verscheurde

De gespikkelde mensen die geen toekomst hebben, zingen naar de lege lucht
In de vogelkooi, kijk, het wordt gestolen, de droom vergaat, tranen stromen

Koud nu, overal weggevoerd, ik kan niet terug
De omhelzing van het dode lichaam zal de morgen laten slapen

De veelzijdige schoonheid van de perfecte chaos verdwijnt in de duisternis (verderf)
Het einde dat bloeit in de oorsprong, leven om te bestaan, de bloesem (applaus)