Desafio

Je komt te laat en zonder ziel
met een flintertje stem dat breekt
van zoveel leugens die op je lippen wegen
van een mond die me soms wil
en soms haat en de uitdaging begint
om weg te gaan en me alleen, koud te laten
en ik zweer dat ik heb geprobeerd je te begrijpen
maar je trots steekt mijn woede aan.

Vervloekt zij jouw schild en vervloekt mijn rust
vervloekt zij de woorden die de twijfels vergezellen
de keren dat je hebt gehuild in de herinneringen
die je uit angst hebt gewist
nu, wanneer de lucht verandert
wanneer het ontwaken niet meer van binnen pijn doet
nu, dat je lichaam brandt
van alle wonden die je achterliet, liefde.

Nu kun je huilen, een zee van eenzaamheid vullen
of proberen de tijd terug te draaien
het universum helemaal ongedaan maken
of de verzen verbranden die ik je ooit zei
dat je afwezigheid me heeft uitgeput
en ontwaken zonder jou zonder bang te zijn voor de storm
voor die storm die je verzint die me in de ziel achterlaat.

Je kunt ook leven door alles te vergeten
of met je bestemming de gekte te bedekken
hoe overleeft je tederheid wanneer je je blootstelt
en je in stilte overgeeft.

Hoe vaak heb ik me omarmd met de wind
en ontwaken zonder jou zonder bang te zijn voor de storm
voor die storm die je verzint
die me in de ziel achterlaat als een uitdaging.

Je komt terug maar verbergt je blik
voor het geval je ogen geheimen onthullen
die je verbergt, die je loslaat wanneer de nacht valt
en mijn dilemma is niet de schaduw die op je wacht
mijn uitdaging is vechten tegen de pijn die me rest
met de dromen die je hebt gewist.