Si Puo?

Kan het? kan het?
Meneer! heren!
Excuseer me als ik alleen verschijn
Ik ben het proloog:
Omdat op het toneel weer
De oude maskers de auteur plaatst;
Hij wil gedeeltelijk de oude gebruiken hernemen,
En opnieuw naar jullie zenden.
Maar niet om te zeggen zoals vroeger:
>>De tranen die we vergieten zijn vals!
Van de kwellingen en onze martelingen
Schrik niet!<<
Nee! nee. de auteur heeft in plaats daarvan geprobeerd
Schoonheid te scheppen zonder het leven te verscheuren.
Hij heeft als uitgangspunt dat de artiest een mens is
En dat hij voor de mensen moet schrijven.
En hij liet zich inspireren door de waarheid.
Een nest van herinneringen
Zong ooit diep in de ziel,
En hij schreef met echte tranen,
En de snikken tikten de tijd!
Dus, jullie zullen zien, wat teer,
Ja, zoals mensen zich laten houden van elkaar;
Jullie zullen de treurige vruchten van haat zien.
Van de pijn de kwellingen,
Schreeuwen van woede, zullen jullie horen,
En gekke lachen!
En jullie, eerder dan
Onze arme gebaren van scherts,
Kijk naar onze zielen,
Aangezien we mensen zijn van vlees en bloed,
En dat we in deze weeswereld
Net als jullie de lucht in ademen!
Het idee heb ik jullie gezegd...
Nu luister hoe het zich ontvouwt.
Laten we gaan. begin!