Nostalgia

Ik wil mijn hart bedwelmen
Om een gekke liefde te vergeten
Die meer dan liefde lijden is
En hier kom ik voor dat
Om oude kussen uit te wissen
In de kussen van andere monden

Als zijn liefde maar een dagbloem was
Waarom is die zorg dan altijd van mij?
Deze wrede bezorgdheid
Wil ik mijn glas heffen voor ons beiden
Om mijn koppigheid te vergeten
En weer denk ik aan haar

Nostalgieën van het horen van haar dolle lach
En te voelen bij mijn mond, hoe
Een vlam haar ademhaling is
Angsten... Van me verlaten voelen
En te voelen dat een ander naast haar, spoedig
Spoedig, haar van liefde zal spreken
Broer, ik wil me niet verlagen
Of vragen, of smeken, of zeggen
Dat ik niet meer kan leven
Vanuit mijn treurige eenzaamheid
Zal ik de dode rozen zien vallen
Van mijn jeugd

Klaag bandoneón, jouw tango, grijs
Misschien doet het jou ook pijn
Een of andere sentimentele liefde
Huilt mijn ziel van een schim
Alleen en treurig deze nacht
Zwarte nacht zonder sterren
Als de glazen troost brengen, hier ben ik
Met mijn slapeloze nachten
Om ze voor eens en altijd te verdrinken
Wil ik het hart bedwelmen
Om daarna te kunnen toosten
Op de mislukkingen van de liefde

Nostalgieën van het horen van haar dolle lach
En te voelen bij mijn mond, hoe
Een vlam haar ademhaling is
Angsten... Van me verlaten voelen
En te voelen dat een ander naast haar, spoedig
Spoedig, zal spreken van liefde
Broer, ik wil me niet verlagen
Of vragen, of smeken, of zeggen
Dat ik niet meer kan leven
Het is mijn treurige eenzaamheid
Zal ik de dode rozen zien vallen
Van mijn jeugd