Herida Mortal

Te veel verdriet, te eenzaam
Breng ik deze dagen zo ver van jou
De man die ik ooit was, is slechts een schim
En een lichaam in pijn dat rondzwerft
En mijn hele wereld valt beetje bij beetje uit elkaar

Ik weet dat ik je verloren heb, dat moet ik toegeven
En als ik je pijn deed, zweer ik dat ik spijt heb
Ik zal mijn schuld met me meedragen
Ik weet dat er geen vergeving is voor zoveel lijden
Maar ik heb het echt moeilijk
Ook al wil ik soms onverschillig zijn
De uren zonder jou zijn een eeuwigheid

Je nam mijn leven, mijn dromen, mijn wil, mijn alles
Je hebt mijn ziel verscheurd
Zonder jou raak ik de weg kwijt, stik ik, verdrink ik
De hoop vervaagt
Dat ik zonder jou kan overleven
Dat ik zonder jou kan overleven

Als je me maar één moment terug zou geven
Van wat onze geluk was
Zou ik alles vergeten en de tijd stilzetten
Zodat je nooit meer weggaat
Ook al zullen de wonden met de dagen genezen
Dit is liefde, een dodelijke wond

Hoe dan ook, ik wens je het beste
Hoe dan ook, ik zal je herinneren
En ik vraag God om het geloof te behouden, ook al zie ik je nooit meer terug