ANI GARA MUL HAMAYIM

Ik sta aan de rand van het water
Zoon van weilanden en van aarde
Vanboven de hemel
En de zee is zo blauw
Soms ben je hier levend
Soms ben je dood
Soms is de droom hier
Al lijkt het al snel echt
Er zijn nachten van een maand
In dit oosten
Er zijn dagen dat je huilt
En de pijn in jou

Ik sta aan de rand van het water
En de horizon is ver weg
De lucht is hoog
En de zee is diep
Hier is de schoonheid een smaak
Van de sporen van de oorlog
Hier groeien de woede-ovens
Tussen de bloemen van troost
Hier ken je de woorden
Om de tijd te laten leven
Hier huilen de ogen
Al jaren zelf

Ik sta aan de rand van het water
En de gezichten die er al zijn
Vertellen me van de dagen
Hoe ze zijn veranderd in stof
Hier vind je in elke steen
Ook restanten van dromen
Hier dragen we de pijn
In een tas vol vreugde
Hier drinken we de spijt
In omhelzingen van liefde
Hier zingen we de liederen van de storm
Tussen de gebeden van het slapen