Bajo Los Escombros (part. Amal Murkus)

Mmm
Oh, oh-oh-oh-oh-oh
Oh-oh-oh-oh

Vanaf het begin, geloof ik niet dat de afstamming stopt
Het zijn de kinderen van de kinderen van de kinderen van de kinderen
Met stok en steen tegen de tanks
Hier laat niemand ons gaan

Geen kapitein, geen generaal, geen sergeant
Van geboorte heb ik geen Visa, maar ik heb mijn accent
En hier blijf ik tot de laatste zucht van de wind, ¡uh!
De mensen blijven standvastig

(Tegen) Het hele leger voor ons
(Wij zijn) Anders opgevoed
Blootvoets voetballend op het hete beton
We steken over zonder brug

Met water en wind creëren we stroom
En als er niet genoeg brood is
Overleven we met wat er nog op de tanden zit
De wonden zijn de nieuwe tatoeages

We houden vol zodat de boodschap aankomt
Kinderen van moed
Totdat de zee dood de golven omhoog laat komen
Geven we ons leven voor dit landschap, voor de wilde zonsondergangen

Voor het spontane spel van licht dat weerkaatst in de Middellandse Zee
En we verdedigen het met borst en zwaard, ¡ah!
Met de doek voor ons gezicht
De indringer is een varken, dat is duidelijk

Want ook al steek ik mijn handen op, schiet je
Maar we weerstaan met weinig water
Zoals de olijfbomen leven we
En op onze schouders dragen we al het puin

Onder de puinhopen zijn de feesten
Van degene die van veraf schiet
Van degene die de rode knop indrukte
En niet durfde me in de ogen te kijken

Onder de puinhopen zijn de verhalen herschreven
Die nog niet verteld zijn
Er zijn boeken die nooit gelezen zijn
De soldaten die ons bombarderen

Oh, oh-oh-oh-oh
Oh, oh, oh-oh-oh
Oh, oh-oh-oh-oh-oh

بجند البحار وتحت النار
جوة الحصار وبين الدمار
كنت الدار وصرت حجار
يا غزة

يا شعبي لا تيأس، صوتك عالي
يا بلادي لا تبكي، دموعك غالي
يا غزة يا عزي يا بنت الموج
يا غزة

بجند البحار وتحت النار
جوة الحصار وبين الدمار
كنت الدار وصرت حجار
يا غزة

يا شعبي لا تيأس، صوتك عالي
يا بلادي لا تبكي، دموعك غالي
يا غزة يا عزي يا بنت الموج
يا غزة

بجند البحار، تحت النار
جوة الحصار، بين الدمار
يا، يا غزة