Io Son L'umile Ancella

Hier, ik adem nauwelijks

Ik ben de nederige dienares
Van de scheppende geest
Hij biedt me de woorden aan
Ik verspreid ze naar de harten
Van het vers ben ik de klank
De echo van het menselijk drama
Het fragiele instrument
Dienaar van de hand
Zacht, vrolijk, wreed
Ik heet Trouw
Een zucht is mijn stem
Die aan het nieuwe zal sterven