Quizá

Ik weet dat ik moe ben van het vechten
Tegen de wijzers van de klok
Ik weet dat we twee vreemden zijn geworden
Ik weet dat onze tijd voorbij is

Ik denk dat het te laat is om te praten
Ik denk dat het nutteloos is om te wachten
En dat je me wilt vergeven

Misschien was ik het die de kussen niet vergat
Die, op een goede dag, ik onder het matras verstopte
Misschien herinnerde jouw stem me aan de dromen
Die, op een goede dag, ik in jouw kamer liet liggen

Vandaag keek ik weer uit het raam
Om te controleren dat je er niet meer bent
Ik voel dat er geen morgen meer zal zijn
Deze vermoeide liefde gaat van ons weg

Er is niets meer om te vragen (niets)
Er zijn geen redenen om te fantaseren
En dat je me wilt vergeven

Misschien was ik het die de kussen niet vergat
Die, op een goede dag, ik onder het matras verstopte
Misschien herinnerde jouw stem me aan de dromen
Die, op een goede dag, ik in jouw kamer liet liggen

Er is niets meer om te vragen (niets)
Er zijn geen redenen om te fantaseren
En dat je me wilt vergeven

Misschien was ik het die de kussen niet vergat
Die, op een goede dag, ik onder het matras verstopte
Misschien herinnerde jouw stem me aan de dromen
Die, op een goede dag, ik in jouw kamer liet liggen