Dos Monedas
Ramón Ayala Y Sus Bravos Del Norte
Twee Munten
Ik ben de ongelukkigste ter wereld
En de schuld ligt bij deze verslaving
Mijn vrouw heeft me verlaten, nu verlies ik ook mijn kind
Hij wist nooit wat het was om een vader te hebben
Omdat ik altijd dronken was
Hij bedelde op straat om wat
Zodat ik maar door kon gaan met drinken
Een nacht regende het tot in de winter
De arme kwam waar ik was
En hij vroeg: ‘Sorry pap,
Nu heb ik echt niks gekregen
Ik heb honger en ook veel kou
Alsjeblieft, zeg vandaag niets tegen me
Maar ik, blind van woede
Sloot hem bijna de dood in
En ik zei: ‘Je gaat naar de straat
Ik ga je niet langer dulden
Je hebt geen huis en geen vader als je geen geld hebt
Om door te gaan met drinken
De arme kwam bibberend van de kou naar buiten
En huilend om wat ik zei
Terwijl ik thuis verdoofd was
En schreeuwde dat ik hem vervloekte
De drank en de slaap overwonnen me
Ik werd bijna bij het ochtendgloren wakker
Toen ik de deur van het huis opendeed
Kon ik mijn ogen niet geloven
Daar lag mijn zoon, neergestort
Hij was gestorven van honger en kou
In zijn hand vond ik twee munten
Die hij me had gebracht om meer wijn te kopen
En ik, dronken, hoorde niet dat hij klopte
En zo stierf de arme in de vergetelheid
Door mijn dronkenschap ben ik mijn zoon kwijtgeraakt
En mijn vrouw, die ik zo liefhad
Ik wil de ouders vragen
Doe je kinderen geen kwaad
Misschien heeft God me deze straf gegeven
Omdat ik op het pad van de verslaving ben gegaan.