Holzmichel

Er is in Saksen een bos
Van sparren, donker, vochtig en koud
Daar is een lied ontstaan
Dat al jaren wordt gezongen

We worden al een lange tijd gekweld
Met een vraag door heel Duitsland
Ze zingen daar over een man
Die geen leven of goed sterven kan

Het gaat hier om de Houtmichel
En niemand weet hoe het met hem gaat
Er is ook niemand die hem kent
Toch vragen ze allemaal continu

Leeft de oude Houtmichel nog, Houtmichel nog, Houtmichel nog
Leeft de oude Houtmichel nog, Houtmichel nog
Het kan me geen reet schelen, reet schelen, reet schelen
Het kan me geen reet schelen, het kan me geen reet schelen - ja

Het is een marteling en het kwelt me zeer
De moordgedachte valt niet zwaar
Waarom is er niemand die hem smeekt
Dat hij eindelijk eens naar de dokter gaat

Het Erzgebirge is zijn rijk
Waar hij vandaan komt, dat maakt me niet uit
Want hier is niemand die hem kent
Waarom vragen ze allemaal continu

Leeft de oude Houtmichel nog, Houtmichel nog, Houtmichel nog
Leeft de oude Houtmichel nog, Houtmichel nog
Het kan me geen reet schelen, reet schelen, reet schelen
Het kan me geen reet schelen, het kan me geen reet schelen - ja

Leeft de oude Houtmichel nog, Houtmichel nog, Houtmichel nog
Leeft de oude Houtmichel nog, Houtmichel nog
Het kan me geen reet schelen, reet schelen, reet schelen
Het kan me geen reet schelen, het kan me geen reet schelen - ja