La Última Curda

Jammer, bandoneón, mijn hart,
Jouw rokerige vervloeking, zo kwaad.
Jouw traan van rum neemt me mee
Naar de diepe ondergang,
Waar de modder zich verzet.

Ik weet het, zeg het niet, je hebt gelijk,
Het leven is een absurde wond.
En alles, alles is zo vluchtig,
Dat het gewoon een dronkenschap is, niet meer,
Mijn bekentenis.

Vertel me jouw verdoemenis, vertel me jouw falen,
Zie je de pijn die ik me zeg,
En praat gewoon
Over die afwezig liefde
Die een stukje van de vergetelheid is.
Ik weet dat ik je kwets, ik weet dat ik je pijn doe
Met mijn preek van wijn,
Maar het is de oude liefde die trilt, bandoneón,
Zoekend in een dronkenschap die verdooft
De dronkenschap die uiteindelijk
De show beëindigt
Met een gordijn
Voor het hart.

Een beetje herinnering en zonder smaak
Druppelt zijn trage gemor,
Draait jouw drank en drijft de kudde van de linkerhand
Bij het omkeren van de laatste dronkenschap.
Sluit het raam dat de zon verbrandt,
Zijn trage slak van dromen.
Zie je niet dat ik kom uit een land
Dat vergeten is, altijd grijs,
Achter de alcohol.