风吹 (The Wind Blows)

Wie kijkt naar de lucht, wie kijkt naar de lucht
Een koude wind zingt deze nacht
De wind waait over de heuvels, de wind doet de golven bewegen
De heldere maan weerkaatst op de reiziger

Haar stappen worden steeds langzamer, ze heeft een lange weg afgelegd
Vergeten en weer herinneren, ze kijkt rustig naar de wolken die komen en gaan
Met een rode kaars in haar hand heeft ze nooit angst gehad voor de mist
De jaren zijn soms bitter, maar na het doorslikken blijft er nog stijl over
Ze klimt naar de toren, ze klimt naar de toren
Als de sterren niet te zien zijn, steekt ze een lamp aan
De wind waait door de bamboe, de wind waait door de oude guzheng
Op de hoge muur valt het stof neer

Wie kijkt naar de lucht, wie kijkt naar de lucht
Een koude wind zingt deze nacht
De wind waait, gouden vogels, de wind waait, gouden zijde
In deze uitgestrekte wereld zijn er reizigers die terugkeren
Het leven is als de seizoenen die zich herhalen, dus in het hart zijn er ook koude en warme tijden
Soms is de verwachting teleurstellend, als de winterwind in je botten snijdt
Het leven is eigenlijk als gras en bomen, gevoed door tranen of jezelf gebonden
Een beetje warmte in de wind, brengt nieuwe dromen tot leven

Als een droom, als een droom
Koud en warm zijn slechts de ochtenden en avonden
Als een droom, als een droom
Het maanlicht in haar ogen

Haar blik is nog steeds als in het begin