Eyes Of a Homeless Dog

Vandaag zag ik de leegte in zijn ogen,
Zonder doel, zo afwezig, zo ver weg,
Zo onverschillig, zelfs geen angst te zien.
Nu weet ik zeker hoe zwak ik ben:
Want ik zal nooit in staat zijn om te kijken
In de ogen van deze dakloze hond.

Al die straten, al die wegen,
Doorweekte straten, deze eeuwig-grijze stad -
Ze hebben al het leven uit je vermagerde lichaam gezogen.
Dit zijn je laatste dagen, dat weet ik zeker!
Hé, drink je laatste centen niet op, ik zou je zelfs
Een stuk worst kopen. Maar het lijkt je niets te schelen.
Je merkte zelfs niet dat ik naast je ging zitten.

Voor jou ben ik gewoon weer een dronkaard die zich herinnert,
Dat hij, zie je, van dieren houdt, als hij dronken is. Ja, je hebt gelijk, oh God, je hebt gelijk!
Ik ben weer een dronken klootzak die naast je is gaan zitten.
Maar hoe kan ik je ogen vergeten, hoe? Hoe kan ik vergeten?
Iemand zal zeggen dat er miljoenen zoals jij zijn.
Jij, net als zij, bent gewoon op het verkeerde moment, op de verkeerde plek.
En waar is DIE plek??? Waar is DIE tijd? Waar? Waar?

Je trilt. Ja, de gemeente zal voor je zorgen:
Je wordt verbrand op de vuilnisbelt, nadat je wordt aangereden
Door een of andere dronken bestuurder.
De aarde zal opnemen wat er van je over is.
Als ik de tijd terug kon draaien,
Wilde ik nooit in de ogen van deze
Dakloze hond kijken.