Kurosawa (part. Akapellah y Ayax)

Ik was bleek, kijkend vanuit de zolder
Ik heb de hele nacht op automatische piloot gereden
Aan het stoten, als een mechanische stier
De slangetjes verwisselend bij de monteur

Haar lichaam is warm, zacht en aromatisch
Ik ken de strelingen, elke beweging is wiskundig
Ik ging klassiek, je weet wel, een romanticus
Ik kende haar geneugten, het orgasme is systematisch

Vanavond heb ik gewandeld over haar heupen
Ik speelde met haar taille, ik wilde dat ze het wist
Ik reed in mijn auto en zij kwam erbij
Ik mengde de verf, ik wilde dat je het begreep

Ik ga me aankleden in het pak van die dag
Je ophalen terwijl ik rook van die rit in de tram
Je het ontbijt brengen, de bagage over de Gran Vía
Je kussen, je uitkleden, ook al weet ik dat je niet van mij bent

Wat zie je er mooi uit in die jurk
Wat ben je aantrekkelijk, het heeft geen zin
Ik zag je voorbij lopen vanuit de kleedkamer
Ze houdt van jazz en het clandestiene
Ze kent ook Kurosawa, het moet wel het lot zijn

Ik eet je op, als Sorrentino
Met Parmezaanse kaas en een beetje wijn
Ik heb flair zoals een Argentijn
Ik begreep alles als een plotselinge openbaring
Kijkend naar Madrid vanaf de torens van Florentino

Je bent heel stijlvol, je hebt veel flair
Dat zei ze terwijl ze de plaat opzet
Ik denk erover om bij je te blijven
Over die lijn, balancerend op het randje, zeg het

Ik was ijskoud, zonder energie, een beetje verlegen
Ik vloog de hele nacht in een stijve stoel
De oceaan over in een metalen vogel
Antidepressiva slikken voor de paniek

Haar stem is zoet, het waren sirenenzangen die me naar de badkamer leidden waar zij op me wachtte
Haar karmijnrode lippen lieten sporen achter op mijn trui
Die nacht nam ik haar letterlijk mee naar de sterren

Voor een moment was ik van jou en jij was van mij
Ik raakte je aan en voelde me, als Paco de Lucía
Het stewardessuniform stond je goed

Je leek wel een van Brazzers, alles was een fantasie
Ik verlegen en jij bloeide, ik ondeugend en jij straalde
De sfeer werd vochtig, "ga ervoor" zei je tegen me

Het smaakt naar pijn, me duwend naar een vortex
Mijn hersenen vergiftigend als Cordyceps
Ik weet alleen de naam die je in de koffie zet

De spanning was zo hoog dat we de bocht omgingen
Ze liet me een kras op mijn wang achter
Zij, daarentegen, ging weg met mijn Cubaanse sigaar en mijn oorbellen

Ze is een slechterik zoals Catwoman
Ze is bij me, maar ze is alleen
Ze heeft veel mensen gekend
Maar zegt dat er iets in mij haar uit balans brengt
Haar bh's blijven dagen met mijn geur

Black Orchid van Tom Ford
Eerste klas stoelen, puur comfort
Ze gaat met mijn zwart-witte Prada
Ze blijft bellen omdat ze zegt dat ik haar breek, ah

Ik ga mijn mond openbreken schreeuwend dat ik van je hou
Met de tanden van de vloer maak ik een ketting van oprechte liefde
De klappen van het geluk zijn voor mij een placebo
De goede mensen tel je al op je vingers

Stop, denk, adem, praat dan
Ik trek mijn huid in repen en maak een waslijn
Daar hangen we mijn leugens en onze angsten op
Vanavond ga ik je mijn hele hart geven

Ik dacht aan samen oud worden, dat je niet ver weg zou zijn
Dat ik je elke nacht in mijn schoot zou wiegen
Ik zou je het ontbijt brengen voor een kus
Dat ik me zou poetsen terwijl ik je reflectie bekeek

Ik mis zelfs de haren in de douche
Ik sta op als een zombie, maar blijf vechten
De kat mist je, ze miauwt en je hoort het
Ik heb zoveel munten gegooid dat ik de spaarpot heb gebroken

En nu spaar ik zelfs voor de moedervlek van mijn glimlach
Ik vraag om hulp vanuit het drijfzand
Mijn hart is gebroken, het is in stukken
De liefdesverdriet doet denken aan de pijn van een klap

Ze zeggen dat ze vroeg uit de kroeg zijn gegaan
Dat ze beschoten werden vanuit dat monoliet
Het lijkt erop dat ze een van de tortelduifjes hebben vermoord
De ander stierf toen hij alleen achterbleef

Arm zielig, toen het zo mooi was
Het verhaal werd een legende, en de legende een mythe
Bij de haven wacht ik op dat bootje
Om verder te gaan dan de oneindigheid